Saint-Pierre i Miquelon
Z Wikipedii
| Collectivité territoriale de Saint-Pierre-et-Miquelon Saint-Pierre i Miquelon |
|||||
|
|||||
| Dewiza: (łac.) A mare labor (Z morza praca) |
|||||
| Hymn: La Marseillaise (Marsylianka) |
|||||
 |
|||||
| Język urzędowy | francuski | ||||
| Stolica | Saint-Pierre | ||||
| Status terytorium | Zbiorowość zamorska | ||||
| Zależne od | Francji | ||||
| Głowa terytorium | prezydent Nicolas Sarkozy | ||||
| W jego imieniu | prefekt Yves Fauqueur | ||||
| Szef rządu | prezydent Rady Terytorialnej Stéphane Artano | ||||
| Powierzchnia • całkowita |
242 km² |
||||
| Liczba ludności (2006) • całkowita • gęstość zaludnienia |
6 125 25,3 osób/km² |
||||
| Jednostka monetarna | euro (EUR, €) | ||||
| Rok utworzenia | wydzielenie z Nowej Szkocji 1763 |
||||
| Strefa czasowa | UTC -3 - zima UTC -2 - lato |
||||
| Kod ISO 3166 | PM/SPM/666 | ||||
| Domena internetowa | .pm | ||||
| Kod telefoniczny | +508 | ||||
 |
|||||
Saint-Pierre i Miquelon (Saint-Pierre-et-Miquelon, Collectivité territoriale de Saint-Pierre-et-Miquelon) – zbiorowość zamorska Francji, obejmująca archipelag o tej samej nazwie, położony na Oceanie Atlantyckim, w Ameryce Północnej, u południowych wybrzeży Nowej Fundlandii.
Spis treści |
[edytuj] Geografia
Powierzchnia wysp wynosi 242 km². Obejmuje ona 2 grupy wysp:Saint-Pierre (24 km²) i Miquelon (216 km²) oraz otaczające je liczne wysepki i skały.
Głównym elementem krajobrazu wysp są rozległe torfowiska oraz skaliste płaskowyże (wysokość do 240 m.n.p.m., Morne de la Grande Montagne). Na stromych i wysokich brzegach gniazdują liczne ptaki morskie.
Terytorium zamieszkuje ok. 7 300 osób (2005), z tego większość żyje w stolicy departamentu Saint-Pierre - 6 200 (2005). 99% mieszkańców to katolicy.
[edytuj] Historia
Wyspy, odkryte w 1535 przez Jacques'a Cartiera, zostały zasiedlone w XVII w. przez rybaków z zachodniej Francji, głównie Bretończyków i Basków. Od tej pory są one posiadłością francuską, choć pretensje do nich zgłaszali również Brytyjczycy (w latach 1713, 1778, 1793 i 1803 okupowali wyspy). W 1814 zostały oficjalnie uznane za kolonię francuską. W latach 1946-76 posiadały status terytorium zamorskiego. W 1976 uznano je za departament zamorski, a w 1985 przyznano im status zamorskiej wspólnoty terytorialnej.
[edytuj] Gospodarka
Większość z mieszkańców znajduje zatrudnienie w rybołówstwie przy połowach dorsza, przemyśle rybnym, hodowli zwierząt futerkowych (srebrnych lisów i norek) i turystyce (kilkanaście tysięcy turystów rocznie).
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Przypisy
Departamenty zamorskie
Gwadelupa (971) • Martynika (972) • Gujana Francuska (973) • Reunion (974)
Zbiorowości zamorskie
Saint-Pierre i Miquelon (975) • Majotta (985) • Wallis i Futuna (986) • Polinezja Francuska (987) • Saint-Barthélemy • Saint-Martin
Nowa Kaledonia
Nowa Kaledonia (988)
Terytoria bez stałej ludności
Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne (984) • Clipperton
Zobacz też Podział administracyjny Francji
Antigua i Barbuda • Bahamy • Barbados • Belize • Dominika • Dominikana • Grenada • Gwatemala • Haiti • Honduras • Jamajka • Kanada • Kostaryka • Kuba • Meksyk • Nikaragua • Panama • Saint Kitts i Nevis • Saint Lucia • Saint Vincent i Grenadyny • Salwador • Stany Zjednoczone • Trynidad i Tobago
Terytoria autonomiczne i zależne: Anguilla • Antyle Holenderskie¹ • Aruba • Bermudy • Brytyjskie Wyspy Dziewicze • Grenlandia • Gwadelupa • Kajmany • Martynika • Montserrat • Navassa • Portoryko • Saint-Barthélemy • Saint-Martin • Saint-Pierre i Miquelon • Turks i Caicos • Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych
¹ 15 grudnia 2008 Antyle Holenderskie przestaną istnieć, a w ich miejsce utworzonych zostanie 5 osobnych terytoriów zależnych Holandii: Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius i Sint Maarten
