Siły Powietrzne Rzeczypospolitej Polskiej

Z Wikipedii

Orzeł Sił Powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej

Logo SP

Szachownica lotnicza po 1993

Flaga Sił Powietrznych

Pomnik Lotników Polskich poległych w czasie II wojny światowej, Northolt Wielka Brytania

SM-1, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

Mi-2

An-2, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

Jak-11, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

Jak-12, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

Ił-28, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

MiG-15, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

Lim-5, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

MiG-21

MiG-29

F-16C

TS-8 Bies, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

TS-11 Iskra, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu

Siły Powietrzne – jeden z trzech polskich rodzajów Sił Zbrojnych, obok Wojsk Lądowych i Marynarki Wojennej. Ich głównym zadaniem jest prowadzenie operacji mających na celu uzyskanie przewagi w powietrzu i wspieranie oddziałów innych Rodzajów Sił Zbrojnych. Składają się z Wojsk Lotniczych, Wojsk Obrony Przeciwlotniczej i Wojsk Radiotechnicznych.

Ich prekursorem były siły powietrzne Błękitnej Armii podczas I wojny światowej. Do 1 lipca 2004 nosiły nazwę: Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej (WLOP), które z kolei zostały utworzone 1 lipca 1990 przez połączenie dwóch rodzajów sił zbrojnych: Wojsk Lotniczych i Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.

Spis treści

1 Historia
2 Organizacja
3 Dowództwo
4 Typy maszyn w służbie Wojska Polskiego
- 4.1 Uzbrojenie i wyposażenie w pododdziałach przeciwlotniczych Sił Powietrznych
- 4.2 Stacje radiolokacyjne
5 Zobacz też
6 Linki zewnętrzne
7 Przypisy

[edytuj] Historia

Zobacz więcej w osobnym artykule: Historia Sił Powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej.

[edytuj] 1918-1922

Historia Sił Powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej zaczyna się wraz z końcem I wojny światowej. W 1918, istniało kilka polskich eskadr stworzonych w innych państwach. W Rosji istniała eskadra przy oddziałach gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego, rozformowana w maju 1918. We Francji 5 eskadr lotniczych powstało przy armii gen. Józefa Hallera. Znalazły się one w Polsce wraz z wyposażeniem w 1919. Siły Powietrzne Rzeczypospolitej Polskiej zaczęto tworzyć w listopadzie 1918. Początkowo opierały się one na maszynach zdobycznych lub pozostawionych przez armię zaborców (niemiecką lub austriacką). Najwięcej sprzętu zdobyli powstańcy wielkopolscy w bitwie o Ławicę, rozegranej w dniu 6 stycznia 1919 r., w której zdobyto kilkaset rozmontowanych i zakonserwowanych samolotów bojowych oraz balonów obserwacyjnych. Zdobyty sprzęt miał wartość 200 milionów marek niemieckich i stanowił największy łup wojenny w dziejach polskiego oręża. Na zdobytych samolotach w dniu 9 stycznia 1919 r. poznańska eskadra zbombardowała 12-kilogramowym ładunkiem lotnisko we Frankfurcie nad Odrą. Na sprzęcie tym walczono później o Lwów podczas walk polsko-ukraińskich oraz podczas wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Od 1919 rozpoczęto zakupy samolotów za granicą. W wyniku tego w 1920 Siły Powietrzne RP posiadały mieszankę samolotów brytyjskich, francuskich, niemieckich, austriackich oraz włoskich z okresu I wojny światowej. Głównie były to:

myśliwce: Bristol F.2B Fighter, SPAD XIII, Fokker D.VII, Oeffag D.III, Ansaldo A-1 Balilla, SPAD VII, Albatros D.III, Sopwith Dolphin, Fokker E.V (D.VIII)
bombowce i rozpoznawcze: Breguet 14, Ansaldo SVA-9, Salmson 2A2, DH-9, Albatros C.X, Albatros C.XII, DFW C.V, LVG C.V i LVG C.VI.

[edytuj] 1923-1932

W 1925 roku utworzono Oficerską Szkołę Lotnictwa w Grudziądzu, w 1927 przeniesioną do Dęblina.

Po wojnie z ZSRR, przestarzałe samoloty były wycofywane, a ich miejsce zajęły nowe, zakupione głównie we Francji. W latach 1924-1926 podstawowym myśliwcem został SPAD 61C1 (280 sztuk), lekkimi bombowcami kolejno: Potez XV (245 sztuk), Breguet XIX (250 sztuk) oraz Potez XXV (316 szuk), który był produkowany w Polsce na licencji. Cięższe bombowce to Farman F-68BN4 Goliath, a później Fokker F.VIIB/3m, również produkowany w Polsce. Później, na licencji czeskiej, wyprodukowno 50 samolotów Avia BH-33 pod nazwą PWS-A. Lotnictwo morskie do połowy lat trzydziestych używało francuskich łodzi latających, głównie Schreck FBA-17H, LeO H.13, LeO H.135B3 oraz Latham 43. Od początku lat trzydziestych lotnictwo polskie zaczęło być wyposażane w samoloty polskiej konstrukcji, produkowane w Polsce. Pierwszym myśliwcem polskiej konstrukcji był następca PWS-A, samolot PWS-10, którego 80 egzemplarzy używano od 1932.

[edytuj] 1933-1938

W 1933 do służby weszły myśliwce PZL P.7a, wyprodukowane w liczbie ok. 150 sztuk, a następnie ok. 50 PZL P.11a. W latach 1935 - 1936 jednostki zostały wyposażone w myśliwce PZL P.11c ok. 150 sztuk. Niestety, nowoczesne w 1935 samoloty, w 1939 były już przestarzałe. Rozwinięcie tych konstrukcji w postaci PZL P.24 było kierowane wyłącznie na eksport. Prototyp PZL.50 Jastrząb nie doczekał się produkcji seryjnej. Podobny los spotkał ciężkie myśliwce PZL.38 Wilk i PZL.48 Lampart.

Do 1939 lotnictwo zorganizowane było w 6 pułków:

[edytuj] 1939

24 sierpnia 1939 pułki lotnicze zostały zlikwidowane. Eskadry zostały przydzielone do poszczególnych Armii oraz do Brygad.

Według danych z 1 września 1939 ogólna ilość samolotów wojskowych lotnictwa polskiego wynosiła 745, z czego w oddziałach bojowych było 400 maszyn. Pozostałe 345 stanowiły sprzęt rezerwowy.

Skład lotnictwa bojowego:

brygada bombowa (samoloty PZL.37 Łoś)
brygada pościgowa (samoloty myśliwskie PZL P.7 i PZL P.11)
dywizjony liniowe (samoloty PZL.23 Karaś)
dywizjon morski (samoloty Lublin R.XIII)
eskadry łącznikowe (samoloty Lublin R.XIII towarzyszące poszczególnym armiom)

Z wyjątkiem "Łosi" cały ten sprzęt ustępował pod każdym względem samolotom niemieckiej Luftwaffe, a eskadry łącznikowe były niemal bezbronne.

Mimo prawie ośmiokrotnej przewagi liczebnej nieprzyjaciela, w walkach powietrznych poniósł on poważne straty. Już 1 września brygada pościgowa zestrzeliła w rejonie Warszawy 14 samolotów niemieckich, a nazajutrz piloci 142 eskadry (4 pułk lotniczy) w rejonie Chełmży - 7.

Ogółem w okresie od 1 do 17 IX polscy myśliwcy zestrzelili na pewno 126 samolotów niemieckich, prawdopodobnie jeszcze 10 i uszkodzili 14. Ponadto polskie załogi bombowe zestrzeliły 11 maszyn, a artyleria przeciwlotnicza kilkadziesiąt.

Według archiwalnych źródeł niemieckich, Luftwaffe straciła bezpowrotnie w kampanii polskiej ok. 247 samolotów,w tym 91 w wypadkach lotniczych a niemal tyleż zostało uszkodzonych.

Lotnictwo polskie straciło ok. 70% sprzętu i wielu lotników. W dniu 17 IX do Rumunii przeleciały 43 samoloty P-7 i P-11 oraz część "Łosi". Między 17 a 20 IX większość lotników polskich przekroczyła granicę rumuńską i węgierską.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Polskie Lotnictwo Wojskowe 1939.

[edytuj] 1940 (Francja)

Zobacz więcej w osobnym artykule: Polskie Siły Powietrzne we Francji.

[edytuj] 1940-1947 (Wielka Brytania)

Zobacz więcej w osobnym artykule: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii.

[edytuj] 1943-1989

Początki lotnictwa LWP siegają 7 lipca 1943 r., kiedy to dowódca 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki wydał rozkaz Nr 43 o sformowaniu 1 Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Myśliwskiego. Na miejsce formowania wybrano lotnisko Grigoriewskoje.

Z dniem 20 sierpnia 1943 r. eskadrę rozwinięto do rozmiarów pułku, któremu nadano nazwę 1 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego "Warszawa".

Z dniem 1 kwietnia 1944 r. przystąpiono do formowania 2 Pułku Nocnych Bombowców "Kraków".

Z dniem 31 października 1944 r. "zorganizowano" Dowództwo Lotnictwa Frontu Wojska Polskiego. Wymieniony organ dowodzenia, na czele z gen. Fiodorem Połyninem, powstał w wyniku przemianowania radzieckiego Dowództwa 6 Armii Lotniczej.

Po wojnie nadal rozwijano polskie lotnictwo. Z ZSRR dostarczono bombowce Pe-2 i Tu-2 (w 1950) oraz bombowce treningowe USB-1 i USB-2. W 1949 do służby wprowadzono przebudowane na bombowce treningowe samoloty transportowe Li-2sb. W 1950 na uzbrojenie trafiły również: myśliwce Jak-17, transportowce Ił-12, oraz samoloty treningowe Jak-18 i treningowe bombowce UTB-2. W 1951 na uzbrojeniu pojawiły się pierwsze odrzutowce - Jak-23 i MiG-15 (również w wersji dwumiejscowej UTIMiG-15) a w 1961 następca MiG-a-15 - MiG-17.

Poza dostawami z ZSRR Polska podjęła również produkcję licencyjną: MiG-ów-15 jako Lim-1 (w 1952) a MiG-ów-15bis jako Lim-2 (od 1957), w 1955 rozpoczęto produkcję MiG-ów-17 jako Lim-5. W 1964 powstało krajowe rozwiniecie tego samolotu - szturmowy Lim-6bis.

Jedyny odrzutowy bombowiec, Ił-28 wszedł do służby w 1952. W 1959 Polska otrzymała niewielką ilość samolotów MiG-19 zaś w 1963 MiG-21 stał się podstawowym samolotem myśliwskim. W 1979 do służby trafiła mała ilość samolotów MiG-23 a w 1989 MiG-29.

Począwszy od 1949 podstawowym samolotem szturmowym był Ił-10 (od 1951 również jego wersja treningowa UIł-10). Począwszy od 1965 lotnictwo szturmowe zaczęło używać odrzutowców, początkowo Su-7, następnie Su-20 od 1974, a od 1984 Su-22.

Jedyny odrzutowy samolot szkolny, TS-11 Iskra, zastąpił tłokowe Junak-2 (w służbie od 1952), Junak-3 (w służbie 1954) i TS-8 Bies (w służbie od 1958). Następca Iskry, PZL I-22 Iryda, przez pewien czas znajdowała się w małej ilości na wyposażeniu wojsk lotniczych, lecz ciągłe problemy sprawiły, że wszystkie Irydy wróciły do fabryki w celu dokonania modyfikacji i obecnie nie znajdują się na wyposażeniu wojska.

Od 1951 rolę samolotu wielozadaniowego pełnił Jak-12, w 1955 dołączył do niego An-2, a później również Wilga-35P.

Samoloty transportowe i pasażerskie to kolejno: Ił-14 od 1955, Ił-18 od 1961, An-12B od 1966, An-26 od 1972, oraz Jak-40 od 1973 i Tu-154.

W okresie powojennym polskie lotnictwo zostało również wyposażone w śmigłowce: wielozadaniowy SM-1 (licencja Mi-1) od 1956, wielozadaniowy Mi-4 od 1958, wielozadaniowy SM-2 od 1960, Mi-2 i Mi-8 (później również Mi-17) od 1968, a także szturmowy Mi-24 od 1976. W użyciu znalazły się również amfibijny Mi-14 i ciężki transportowy Mi-6.

W 1954, Wojska Lotnicze połączono z Wojskami Obrony Powietrznej Kraju tworząc Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju. Nowa formacja skupiała zarówno jednostki lotnicze jak i przeciwlotnicze. W 1962 rozdzielono je ponowie na Wojska Lotnicze i Wojska Obrony Powietrznej Kraju jako odrębne rodzaje sił zbrojnych. Ta struktura funkcjonowała nieprzerwanie przez 28 lat.

[edytuj] 1990-2004

1 lipca 1990 ponownie połączono oba elementy tworząc Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej.

[edytuj] Po 2004

W roku 2006 do uzbrojenia weszły dwa nowe typy maszyn. Na początku roku lekki śmigłowiec PZL SW-4, zaś 9 listopada pierwsze samoloty F-16C/D.

[edytuj] Dowódcy Sił Powietrznych Polski

Szef Sekcji Żeglugi Napowietrznej

1918 - ppłk pil. Hipolit Łossowski

Dowódca Wojsk Lotniczych

1918-1919 - ppłk pil. Hipolit Łossowski

Inspektorzy Wojsk Lotniczych

1919 - ppłk pil. Hipolit Łossowski
1919-1920 - gen. bryg. pil. Gustaw Macewicz

Szefowie Departamentu Żeglugi Powietrznej

1920-1923 - gen. bryg. pil. Gustaw Macewicz
1923-1924 - gen. bryg. pil. Francois-Leon Leveque
1924-1926 - gen. bryg. pil. Włodzimierz Zagórski
1926-1936 - gen. bryg. pil. Ludomił Rayski

Dowódcy Lotnictwa w Ministerstwie Spraw Wojskowych

1936-1939 - gen. bryg. pil. Ludomił Rayski
1939 - gen. bryg. pil. Władysław Kalkus

Inspektorzy Obrony Powietrznej Państwa

1936 - gen. dyw. Gustaw Orlicz-Dreszer
1936-1939 - gen. bryg. pil. Józef Zając

Naczelny Dowódca Lotnictwa i OPL, Dowódca Lotnictwa i OPL

1939-1940 - gen. bryg. pil. Józef Zając

Dowódca Polskich Sił Powietrznych

1940 - gen. bryg. pil. Józef Zając

Inspektorzy Polskich Sił Powietrznych

1940-1943 - gen. bryg. pil. Stanisław Ujejski
1943 - płk pil. Stanisław Karpiński
1943-1944 - gen. bryg. pil. Mateusz Iżycki

Dowódca Polskich Sił Powietrznych

1944-1947 - gen. bryg. pil. Mateusz Iżycki

Dowódca Lotnictwa Frontu Polskiego (na Wschodzie)

1944-1945 - gen. dyw. pil. Fiodor Pietrowicz Połynin

Dowódca Lotnictwa WP

1945-1947 - gen. broni pil. Fiodor Pietrowicz Połynin

Dowódcy Wojsk Lotniczych

1947-1950 - gen. bryg. Aleksander Romeyko
1950-1954 - gen. broni pil. Iwan Turkiel

Dowódcy Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju (samodzielny organ dowodzenia w latach 1951-1954)

1951-1952 - gen. bryg. Nikołaj Trawin
1952-1954 - gen. bryg. Siergiej Sazonow

Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju

1954-1956 - gen. broni pil. Iwan Turkiel
1956-1962 - gen. dyw. pil. Jan Frey-Bielecki

Dowódca Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju (w ramach Dowództwa Wojsk Lotniczych i OPL OK)

1959-1962 - gen. bryg. pil. Czesław Mankiewicz

Główni Inspektorzy Lotnictwa

1962-1963 - gen. dyw. pil. Jan Frey-Bielecki
1963-1967 - gen. dyw. pil. Jan Raczkowski

Dowódcy Wojsk Lotniczych

1967-1972 - gen. dyw. pil. Jan Raczkowski
1972-1976 - gen. dyw. pil. Henryk Michałowski
1976-1983 - gen. dyw. pil. Tadeusz Krepski
1983-1989 - gen. dyw. pil. Tytus Krawczyc
1989-1990 - gen. dyw. pil. Jerzy Gotowała

Dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju

1962-1967 - gen. dyw. pil. Czesław Mankiewicz
1967-1976 - gen. dyw. pil. Roman Paszkowski
1976-1990 - gen. broni Longin Łozowicki

Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej (po scaleniu WOPK i Wojsk Lotniczych w 1990 roku)

1990-1995 - gen. broni pil. Jerzy Gotowała
1995-1999 - gen. dyw. Kazimierz Dziok
1999-2002 - gen. broni pil. Andrzej Dulęba
2002-2004 - gen. broni pil. Ryszard Olszewski

Dowódcy Sił Powietrznych (zmiana nazwy z WLOP na Siły Powietrzne 1 lipca 2004 r.)

2004-2005 - gen. broni pil. Ryszard Olszewski
2005-2007 - gen. broni pil. Stanisław Targosz
od 2007 - gen. broni pil. Andrzej Błasik

(na podstawie: S. Czmur, W. Wójcik, "Dowódcy Lotnictwa i Obrony Powietrznej", Poznań, 2000)

[edytuj] Organizacja

Dowództwo Sił Powietrznych w Warszawie
- Centrum Operacji Powietrznych w Warszawie-Pyrach
  - 21 Ośrodek Dowodzenia i Naprowadzania w Warszawie-Pyrach
  - 22 Ośrodek Dowodzenia i Naprowadzania w Bydgoszczy-Wojnowie
  - 31 Ośrodek Dowodzenia i Naprowadzania w Poznaniu-Babkach
  - 32 Ośrodek Dowodzenia i Naprowadzania w Krakowie-Balicach
  - 1 Centrum Koordynacji Operacji Powietrznych w Gdyni
  - 2 Centrum Koordynacji Operacji Powietrznych w Krakowie
  - 4 Centrum Koordynacji Operacji Powietrznych w Szczecinie
- 6 Pułk Dowodzenia w Śremie
- 1 Baza Lotnicza w Warszawie
- 8 Baza Lotnicza w Krakowie
- 1 Ośrodek Radioelektroniczny w Grójcu
- 21 Centralny Poligon Lotniczy w Nadarzycach
- Centrum Szkolenia Sił Powietrznych w Koszalinie
- 1 Baza Materiałowo-Techniczna w Toruniu
- 2 Baza Materiałowo-Techniczna w Bydgoszczy
- 2 Korpus Obrony Powietrznej w Bydgoszczy
  - 2 Baza Lotnicza w Bydgoszczy
  - 1 Brygada Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie
    - 1 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Mińsku Mazowieckim
    - 8 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Mirosławcu
    - 40 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie
    - 41 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Malborku
    - 12 Baza Lotnicza w Mirosławcu
    - 21 Baza Lotnicza w Świdwinie
    - 22 Baza Lotnicza w Malborku
    - 23 Baza Lotnicza w Mińsku Mazowieckim
  - 2 Brygada Radiotechniczna w Bydgoszczy
    - 8 Batalion Radiotechniczny w Lipowcu
      - 140 Kompania Radioteczniczna w Dębinie
      - 141 Kompania Radioteczniczna w Druchowie
      - 144 Kompania Radioteczniczna w Białej Podlaskiej
      - 180 Kompania Radioteczniczna w Lipowcu
      - 182 Kompania Radioteczniczna w Kruklankach
      - 183 Kompania Radioteczniczna w Plewkach
      - 184 Kompania Radioteczniczna w Suwałkach
      - 211 Kompania Radioteczniczna w Chruścielu
      - 224 Kompania Radioteczniczna w Malborku
    - 10 Batalion Radiotechniczny w Choszcznie
      - 270 RLP w Witkowie
    - 23 Batalion Radiotechniczny w Słupsku
      - 222 Kompania Radioteczniczna w Grudziądzu
      - 232 Kompania Radioteczniczna w Rowach
      - 210 OWiK we Władysławowie
    - 28 Batalion Radiotechniczny w Gryficach
      - 272 Kompania Radioteczniczna w Starej Łubiance
      - 283 Kompania Radioteczniczna w Darżewie
    - 34 Batalion Radiotechniczny w Chojnicach
      - 220 OWiK
  - 2 Węzeł Łączności w Bydgoszczy
  - 3 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej w Warszawie
    - 5 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Sochaczewie
    - 7 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Książenicy
    - 21 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Pucku
    - 25 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Wejherowie
    - 60 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Olszewnicy
    - 61 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Sochaczewie
    - 63 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Sochaczewie
    - 65 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Gdyni
    - 83 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Bytomiu
  - 78 Pułk Rakietowy Obrony Powietrznej w Mrzeżynie
    - 41 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Mrzeżynie
    - 71 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Mrzeżynie
  - 2 Batalion Radioelektroniczny w Lidzbarku Warmińskim
  - 18 Ruchome Warsztaty Techniczne w Gdyni
- 3 Korpus Lotnictwa Taktycznego we Wrocławiu
  - 2 Brygada Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu
    - 3 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu,
    - 6 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu
    - 7 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Powidzu
    - 10 Eskadra Lotnictwa Taktycznego w Łasku
    - 31 Baza Lotnicza w Poznaniu-Krzesinach
    - 32 Baza Lotnicza w Łasku
    - 33 Baza Lotnicza w Powidzu
  - 3 Brygada Lotnictwa Transportowego w Krakowie
    - 13 Eskadra Lotnictwa Transportowego w Krakowie
    - 14 Eskadra Lotnictwa Transportowego w Powidzu
    - 36 Specjalny Pułk Lotnictwa Transportowego w Warszawie
    - 1 Baza Lotnicza w Warszawie
    - 8 Baza Lotnicza w Powidzu
    - 33 Baza Lotnicza w Krakowie
  - 1 Śląska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej w Bytomiu
    - 14 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Gliwicach
    - 17 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Libiążu
    - 31 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Poznaniu
    - 72 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Oświęcimiu
    - 73 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Oświęcimiu
    - 74 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Gliwicach
    - 75 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Gliwicach
    - 76 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Poznaniu
    - 77 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Murowanej Goślinie
    - 81 Dywizjon Dowodzenia Obrony Powietrznej w Bytomiu
  - 3 Brygada Radiotechniczna we Wrocławiu
  - 61 Skwierzyńska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej w Skwierzynie
    - 21 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Skwierzynie
    - 22 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Skwierzynie
    - 23 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej w Skwierzynie,
    - 24 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej w Skwierzynie
    - 22 Polowa Techniczna Baza Przeciwlotnicza w Skwierzynie
  - 3 Batalion Radioelektroniczny w Sandomierzu
  - 31 Batalion Radiotechniczny we Wrocławiu
  - 3 Eskadra Lotnictwa Transportowo-Łącznikowego we Wrocławiu
- Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych w Dęblinie
  - 6 Baza Lotnicza w Dęblinie
  - 1 Ośrodek Szkolenia Lotniczego w Dęblinie
  - 2 Ośrodek Szkolenia Lotniczego w Radomiu
- Grupa Organizacyjna Wdrożenia Samolotu F-16 w Warszawie
- Centralny Poligon Sił Powietrznych w Ustce

[edytuj] Dowództwo

dowódca – gen. broni pil. Andrzej Błasik
szef Sztabu - zastępca dowódcy – gen. dyw. dr Krzysztof Załęski
szef Szkolenia – gen. bryg. pil. dr Anatol Czaban
szef Logistyki – vacat

[edytuj] Typy maszyn w służbie Wojska Polskiego

stany etatowe z 2007 roku (w nawiasie dane dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych z 1 października 2006)^[1]

MiG-29 32 (32 SP)
Su-22 48 (48 SP)
An-2 10 (11 SP)
An-26 5 (5 SP)
An-28 12 w tym 10 PZL M28B Bryza (12 SP w tym 10 PZL M28B Bryza; 8 WM w tym 6 PZL M-28 Bryza)
CASA C-295M 8 (8 SP)
Tu-154M 2 (2 SP)
Jak-40 4 (4 SP)
TS-11 Iskra 54 (78 SP)
PZL-130 Orlik 28 (28 SP)
Mi-2 16 (12 SP; 5 MW; 46 WL)
Mi-8 12 (12 SP; 24 WL)
Mi-14 (13 MW)
Mi-17 (2 MW; 13 WL)
Mi-24 (32 WL)
W-3 Sokół 23 (23 SP; 9 MW w tym 7 W-3RM Anakonda; 37 WL)
SH-2G Super Seasprite (4 MW)
Bell 412HP 1 (1 SP)

Maszyny które weszły do służby po 1 października 2006

SW-4 (2 SP, dostarczone na początku 2006)
F-16C/D Jastrząb 19 (SP, 8 w 2006, 22 w 2007 i 14 w 2008); całość zamówienia: 48 sztuk do 2009r.

Planuje się, że w najbliższej przyszłości do służby wejdą:

C-130E Hercules (5 w latach 2008-2009)

[edytuj] Uzbrojenie i wyposażenie w pododdziałach przeciwlotniczych Sił Powietrznych

Artyleria przeciwlotnicza:

Armata S-60: 190
Armata Zu-23-2: 270;
Armata Zur-23-2 "Kaczka": 50
PZA ZSU-23-4 Biała: 50 - zmodernizowana w 2000 roku przez Ośrodek Badawczo Rozwojowy Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie wersja ZSU-23-4 "Szyłka"
PZA Loara: 5
PZR Kub-M: 120
PZR Osa-AK: 70
PZR Krug: 30
PZR Newa: 70
PZR Wega: 20
PPZR Grom: 440
PPZR Strzała-2M: 450