Silnik turbowentylatorowy
Z Wikipedii
Silnik turbowentylatorowy to odmiana silnika turboodrzutowego dwuprzepływowego o dużym stosunku dwuprzepływowości (BPR - By-Pass Ratio). Wyposażony w dużej średnicy wentylator (pierwszy człon sprężarki), który spręża wstępnie powietrze i które zostaje skierowane na dwa tory - jednym z nich jest silnik właściwy, czyli dalsze stopnie sprężarek - kolejno niskiego i wysokiego ciśnienia i dalej do komory spalania silnika i na turbinę jak i do kanału zewnętrznego, z którego jest kierowane bezpośrednio do atmosfery, wytwarzając w ten sposób ciąg w sposób zbliżony do ciągu śmigła napędzanego np. silnikiem tłokowym. Gorące sprężone gazy opuszczające komorę spalania napędzają turbiny wysokiego i niskiego ciśnienia (turbiny te napędzają z kolei sprężarki) oddając im część energii a następnie wypływają przez dyszę wylotową, rozprężając się w niej i przyśpieszając, co generuje pozostałą część ciągu takiego silnika.
Sprawność napędowa silnika dwuprzepływowego jest większa od sprawności napędowej jednoprzepływowego silnika turboodrzutowego ze względu na większy wydatek i mniejszą prędkość przepływającego czynnika przy tym samym ciągu, a co za tym idzie mniejszą energię kinetyczną strumienia opuszczającego silnik, zatem mniejsze straty energii.
Dodatkowo mniejsza prędkość gazów wylotowych przyczynia się do znacznego obniżenia hałaśliwości pracy silnika.
Podział na silnik turbowentylatorowy i dwuprzepływowy jest dość płynny i raczej umowny, wynika to z proporcji przepływu zewnętrznego do wewnętrznego silnika.
Jest to obecnie najczęściej stosowany typ silnika lotniczego, rodzaj silnika odrzutowego. Decyduje o tym:
- duży ciąg jednostkowy, zwłaszcza podczas startu samolotu.
- małe jednostkowe zużycie paliwa.
- niski poziom hałasu.