Stuczterdziestka
Z Wikipedii
Stuczterdziestka | |
Konstruktor | Henryk Kujawa |
Rok konstrukcji | 1957 |
Kraj pochodzenia | Polska |
Typ ożaglowania | kecz |
Podstawowa pow. ożaglowania | ok. 140-144 m2 |
Długość maksymalna | ok. 18 m |
Szerokość maksymalna | 4 m |
Wysokość maksymalna | ok. 20 m |
Masa całkowita | ok. 29000 kg |
Wyporność | 26000-29000 kg |
Typ kadłuba | balastowy |
Materiał konstrukcyjny | stal |
Zanurzenie minimalne | 250 cm |
Zanurzenie maksymalne | 280 cm |
Ilość załogi | 14-15 |
Moc silnika | ok. 50 HP |
Stuczterdziestka |
Stuczterdziestka (J-140 lub błędnie zwana J-144; typ czasem określany Jurand od nazwy jednego z jachtów) – typ dwumasztowych jachtów pełnomorskich z poszyciem stalowym, z ożaglowaniem typu kecz, zaprojektowanym przez inż. Henryka Kujawę z zespołem inżynieryjnym (Włodzimierz Kuchta, Zdzisław Pieńkawa, Wojciech Samoliński) wzorowali się oni na parametrach technicznych znanego, stalowego kecza Peter Von Danzing. W stoczni gdańskiej w latach 1957-1960 zbudowano 6 takich jednostek. Założenia konstrukcyjne stuczterdziestki opierały się na stalowym kadłubie, integralnym balaście, masztach drewnianych lub metalowych. Jachty te są cenione za ich wysoką dzielność w trudnych warunkach, oraz świetne warunki do wypraw w dalekie i trudne rejony.
Pierwszą jednostką z serii był SY Joseph Conrad.
[edytuj] Jachty typu Stuczterdziestka:
- SY Jan z Kolna (PZ-6 XIV)
- SY Joseph Conrad (PZ-21)
- SY Jurand (PZ-24)
- SY Dar Opola (PZ-2 XIV)
- SY Otago (PZ-3 XIV)
- SY Śmiały (PZ-25)