Tunel aerodynamiczny
Z Wikipedii
Tunel aerodynamiczny jest podstawowym urządzeniem badawczym aerodynamiki doświadczalnej.
Jest to rodzaj kanału o zamkniętym lub otwartym obiegu, w którym za pośrednictwem wentylatorów napędzanych przez silniki wywoływany jest jednorodny strumień powietrza, w którym umieszcza się badane obiekty - zarówno modele wykonane w pomniejszonej (rzadziej powiększonej) skali, jak i w skali rzeczywistej. Służy do badań zachowania się strug powietrza opływającego badany przedmiot. Powietrze to jest często zabarwiane, aby gołym okiem zobaczyć strugi. Nowoczesne tunele są naszpikowane różnego rodzaju czujnikami potrzebnymi do szczegółowego obrazowania danych. W początkowej fazie badań tunele te są częściowo zastępowane przez symulacje komputerowe.
W trakcie badania i interpretacji wyników dla obiektów w skali różnej od 1:1 ważne jest zachowanie liczb podobieństwa, np.:
- Liczby Macha
- Liczby Froude’a
- Liczby Strouhala
- Liczby Reynoldsa
Pierwszy tunel aerodynamiczny zbudowali bracia Wright - konstruktorzy pierwszego samolotu.
