UK Championship 2007

Z Wikipedii

UK Championship 2006 ← 2007 → 2008
Ilość uczestników	32
Miejsce	Telford International Centre, Telford
Zwycięzca	Ronnie O'Sullivan
II miejsce	Stephen Maguire
Najwyższy break	147 Ronnie O'Sullivan

Turniej Maplin UK Championship był czwartym turniejem sezonu 2007/2008. W dniach 8-16 grudnia 2007 roku miejscem jego rozegrania - po raz pierwszy w historii - było Telford International Centre w Telford. Dotychczasowa tradycyjna baza turnieju - Barbican Centre w Yorku znajdowała się bowiem w trakcie remontu.

Turniej zakończył się zwycięstwem Anglika Ronniego O'Sullivana, który w finale szybko pokonał Stephena Maguire'a 10:2. Dla O'Sullivana było to dziewiętnaste zwycięstwo w turnieju rankingowym w karierze, a pierwsze od marca 2005 roku. Trzydziestotrzymiesięczna przerwa w sukcesach w imprezach rankingowych była najdłuższą od początku kariery O'Sullivana, choć w międzyczasie triumfował on m. in. w nierankingowym turnieju Masters.

W Polsce turniej transmitowała komercyjna stacja telewizyjna Eurosport.

Obrońcą tytułu mistrzowskiego z poprzedniego sezonu był Anglik Peter Ebdon, który odpadł w już w pierwszej rundzie, przegrywając z Ianem McCullochem 8:9. Podobny los spotkał ubiegłorocznego finalistę, Stephena Hendry'ego, który musiał uznać wyższość Marka Allena 4:9.

Spis treści 1 Najwyżej rozstawieni 2 Pula nagród 3 Ciekawostki 4 Breaki stupunktowe 5 Drabinka turniejowa

[edytuj] Najwyżej rozstawieni

1. Peter Ebdon
2. John Higgins
3. Graeme Dott
4. Shaun Murphy
5. Ken Doherty

[edytuj] Pula nagród

Całkowita pula nagród wynosiła 530.000 funtów brytyjskich. Zwycięzca otrzymał 100.000, finalista 46.000, natomiast półfinaliści 23.250 funtów.

[edytuj] Ciekawostki

• Ostatni frame meczu ćwierćfinałowego między Markiem Selby i Marco Fu był najdłuższym uwiecznionym przez kamery telewizyjne w historii snookera. Trwał 77 minut i 31 sekund.
• W ostatnim frejmie meczu półfinałowego z Markiem Selby Ronnie O'Sullivan wbił ósmego w swojej karierze breaka maksymalnego 147 punktów, czym wyrównał rekordowe pod tym względem osiągnięcie Stephena Hendry'ego.

[edytuj] Breaki stupunktowe

• Ronnie O'Sullivan 147, 137, 126, 119, 117, 112
• Shaun Murphy 144, 135
• Ding Junhui 143, 112, 100
• Marco Fu 139, 132, 111, 102
• Allister Carter 139
• Jamie Cope 137, 133, 105
• Ryan Day 137
• Nigel Bond 131
• Stephen Maguire 130, 122, 120, 113, 108, 106, 105, 101
• Mark Selby 130, 120, 101, 100
• Ian McCulloch 123, 120
• Graeme Dott 120
• Michael Holt 116
• Mark Allen 115, 103
• Neil Robertson 111
• Barry Hawkins 106
• Stephen Hendry 104
• John Higgins 100

[edytuj] Drabinka turniejowa

	1/8 finału (Do 9 frame'ów)					Ćwierćfinały (Do 9 frame'ów)					Półfinały (Do 9 frame'ów)					Finał (Do 10 frame'ów)
		Ian McCulloch	5
		Stephen Maguire	9
							Stephen Maguire	9
							Mark J. Williams	5
		Mark J. Williams	9
		Mark Allen	5
												Stephen Maguire	9
											Shaun Murphy	5
		Nigel Bond	5
		Ding Junhui	9
							Ding Junhui	7
							Shaun Murphy	9
		Stuart Bingham	3
		Shaun Murphy	9
																	Stephen Maguire	2
																Ronnie O'Sullivan	10
		Dave Harold	2
		Mark Selby	9
							Mark Selby	9
							Marco Fu	7
		Marco Fu	9
		Joe Perry	2
												Mark Selby	8
											Ronnie O'Sullivan	9
		Ronnie O'Sullivan	9
		Mark King	1
							Ronnie O'Sullivan	9
							Jamie Cope	2
		Barry Hawkins	8
		Jamie Cope	9