Ulica Białostocka w Warszawie
Z Wikipedii
 Warszawa |
||
| Ulica
Białostocka
|
||
| Stara Praga | ||
|
|
||
Ulica Białostocka w Warszawie - jedna z ulic na warszawskiej Pradze Północ, leżąca w obrębie Starej Pragi w sąsiedztwie stacji kolejowej Warszawa Wileńska i centrum handlowego CH Wileńska, biegnie od ul. Targowej do Radzymińskiej przecinając m.in. ul. Brzeską. Z racji równoległego położenia do torów kolei warszawsko-petersburskiej nosiła w okresie Królestwa Polskiego początkowo nazwę Objazdowa.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Ulica Białostocka to pierwotnie droga polna prowadząca do wsi Targówek, która została w 1889 włączona do Warszawy i uregulowana, pierwotnie tylko przy Radzymińskiej, później przebita w kierunku Targowej. W okresie przed I wojną światową ulica zabudowana była niezbyt gęsto domami czynszowymi. Okres międzywojenny to intensyfikacja zabudowy, powstały tu kamienice i domy o przeciętnym standardzie wykończenia i architekturze. W czasie II wojny światowej uległa zniszczeniu zabudowa północnej strony ulicy granicząca z torami kolejowymi.
Po wojnie otwarto ponownie stację Warszawa Wileńska, a przy ulicy Białostockiej znajdowały się przystanki PKS jadących w kierunku m.in. otwartego w latach 70.ych Zalewu Zegrzyńskiego, przeniesione po zbudowaniu centrum handlowego na drugą stronę dworca kolejowego, przy Al. Solidarności. W latach 1982-1986 powstały 3 bloki mieszkalne przy ul. Białostockiej (Białostocka 7, 9 i 11) tzw. Kolonia Białostocka po północnej stronie ulicy.
W 2002 ukończona została po północnej stronie ulicy budowa centrum handlowego mieszczącego stację Warszawa Wileńska, co znacznie poprawiło wizualnie zachodnią część ulicy.
[edytuj] Ważniejsze obiekty
- Nr 4 - kamienica Cymermanów 1910-1913, odrestaurowana w 1993, siedziba Oddziału Wojewódzkiego Polskiego Związku Głuchych
- Nr 22 - warsztaty firmy Krzysztof Brun i syn
- pomiędzy Nieporęcką a Markowską - mur wytwórni wódek Koneser
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- Maria Ciastek, Leokadia Agata Rymkiewicz, Praga też stolica. Bedeker praski. Towarzystwo Przyjaciół Pragi, Warszawa 1997. ISBN 83-906889-0-5, str. 49
