Z Wikipedii

Unigenitus Dei Filius (łac. Jednorodzony Boży Syn) - konstytucja apostolska papieża Klemensa XI z dnia 8 września 1713 r. Główna część tej konstytucji potępia 101 tez Paschazego Quesnela, uznanych za:

[...] fałszywe, zdradliwe, źle brzmiące, obraźliwe dla pobożnych uszu, skandaliczne, zgubne, nieroztropne, szkodliwe dla Kościoła i jego praktyk, obelżywe nie tylko dla Kościoła, lecz także dla władz świeckich, buntownicze, bezbożne, bluźniercze, podejrzane o herezję, i trącące herezją, oprócz tego — poza faworyzowaniem heretyków i herezji, a także schizm — błędne, bliskie herezji, wielokrotnie potępione, i ostatecznie heretyckie, jawnie podnoszące na nowo wiele herezji ogólnie, a najszczególniej tych, które są zawarte w niesławnych tezach Janseniusa, i rzeczywiście przyjęte w takim sensie, w jakim zostały potępione. [...]

Konstytucja ta została potwierdzona przez tego samego Klemensa XI bullą Pastoralis Officii z dnia 28 sierpnia 1718 r. przeciwko apelantom, w której papież ogłasza, iż ci katolicy, którzy nie zaakceptowali konstytucji Unigenitus znajdują się jawnie poza łonem Kościoła Rzymskiego. Konstytucja ta uznawana jest za bardzo ważny dokument - dokument nieomylny (za Breviarium Fidei).

Wśród 101 potępionych tez znajdują się m.in. następujące tezy:

• 79. Pożyteczne i konieczne zawsze i wszędzie i dla wszystkich jest to, by studiować i poznać ducha, pobożność i tajemnice Pisma Świętego.

• 80. Czytanie Pisma Świętego jest dla wszystkich.

• 81. Święta niejasność Słowa Bożego nie jest dla laików powodem do zwolnienia ich od czytania Słowa.

• 82. Dzień Pański powinien być święcony przez chrześcijan czytaniem pobożnych dzieł, a przede wszystkim Pisma Świętego. Dla chrześcijanina jest rzeczą szkodliwą chęć wymówienia się od czytania Pisma.

• 83. Ułudą jest przekonywanie siebie, iż poznanie tajemnic religii nie powinno być przekazywane kobietom poprzez czytanie Pisma Świętego. Nadużywanie Pisma Świętego oraz herezje zrodziły się z pełnego pychy poznania mężczyzn, a nie z prostoty kobiet.

• 84. Zabranie z rąk chrześcijan Nowego Testamentu, bądź trzymanie go zamkniętego dla nich poprzez odebranie im środków umożliwiających jego zrozumienie, to zamykanie przed nimi ust Chrystusa.

• 85. Zakazywanie chrześcijanom czytania Pisma Świętego, a szczególnie Ewangelii, jest zakazywaniem synom światłości korzystania ze światła oraz powodowanie, iż cierpią oni pewnego rodzaju ekskomunikę.

[edytuj] Bibliografia

• Głowa Stanisław SJ, Bieda Ignacy SJ, Breviarium Fidei, Ksiegarnia św. Wojciecha, Poznań, 2000, ISBN 83-7015-360-7.
• Denzinger Heinrich, Enchiridion Symbolorum - The Sources of Catholic Dogma, ed. XXX; tr. Roy J. Deferrari, The Catholic University of America, B. Herder Book Co., St. Louis, Mo, USA, 1957.