Włócznia Przeznaczenia
Z Wikipedii
 |
Zasugerowano, aby artykuł Włócznia Świętego Maurycego zintegrować z tym artykułem lub sekcją. (dyskusja) |
 |
Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości. |
Włócznia Przeznaczenia – według tradycji chrześcijańskiej legendarna włócznia, którą rzymski legionista zwany Longinusem przebił ciało Jezusa Chrystusa przed jego zdjęciem z krzyża.
Włócznia Przeznaczenia jest uważana za relikwię Męki Pańskiej. Przypisywana jest jej cudowna moc uzdrawiania, wynikająca z tego, że została zanurzona w krwi Mesjasza.
Spis treści |
[edytuj] Relikwie
Współcześnie na świecie za relikwię Włóczni Przeznaczenia uznawanych jest kilka przedmiotów:
- Włócznia Przeznaczenia z Bazyliki Świętego Piotra na Watykanie
Pierwotnie włócznia ta miała być przechowywana w Jerozolimie, skąd w VII wieku została przeniesiona do Konstantynopola. W XIII wieku fragment włóczni kupił od cesarza łacińskiego, król Francji Ludwik IX Święty i umieścił w Sainte-Chapelle. Paryska relikwia miała zaginąć podczas Rewolucji Francuskiej. W 1492 roku sułtan turecki podarował drugą część lancy papieżowi Innocentemu VIII, którą umieszczono w bazylice na Watykanie.
- Włócznia Przeznaczenia z katedry Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego w Eczmiadzynie
Według tradycji ormiańskiej włócznia ta została odnaleziona przez krzyżowców I krucjaty w katedrze Świętego Piotra w Antiochii. Za jej sprawą miał się dokonać cud i zwycięstwo chrześcijan nad muzułmanami pod murami oblężonego miasta. Obecnie grot włóczni przechowywany jest w złotym relikwiarzu w skarbcu katedralnym w Eczmiadzynie.
- Włócznia Przeznaczenia z klasztoru dominikanów w Izmirze
Włócznia ta jest prawdopodobnie kopią grotu przechowywanego w skarbcu katedralnym w Eczmiadzynie. Od XVIII wieku jest w posiadaniu dominikanów z Izmiru.
Według tradycji chrześcijańskiej w III wieku miała należeć do rzymskiego centuriona Maurycego. W jej grocie umieszczony jest gwóźdź uznawany za relikwię Męki Pańskiej. Od X wieku włócznia ta była atrybutem władzy cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Od XIII wieku była czczona w kościele katolickim jako relikwia Męki Pańskiej. Aktualnie jest przechowywana wraz z insygniami cesarskimi w Wiedniu.
Kopia Świętej Lancy Cesarskiej podarowana Bolesławowi I Chrobremu przez Ottona III w 1000 roku. Od XI wieku była czczona jako relikwia w katedrze wawelskiej. Obecnie przechowywana jest w muzeum katedralnym w Krakowie.
[edytuj] Literatura
- Trevor Ravenscroft: Die heilige Lanze. Der Speer von Golgatha; Universitas Verlag, Neuaufl. (November 2000), ISBN 3-8004-1166-0
