Wielka Orda
Z Wikipedii
Wielka Orda - nazwa centralnej części dawnej Złotej Ordy, pomiędzy Donem a Jaikiem, która zaczęła być stosowana w stosunku do pozostałości tego państwa po tym jak w XV wieku odłączyły się od niego w roku 1430 Chanat Krymski, w roku 1445 Chanat Kazański, a w roku 1460 Chanat Astrachański[1].
W roku 1480 Wielki Książę Moskiewski Iwan III Srogi odmówił płacenia daniny Wielkiej Ordzie, w odpowiedzi na co jej chan Ahmed (1460 - 1481) wyruszył na Moskwę. Nie doczekał się jednak przybycia obiecanych posiłków od Kazimierza Jagiellończyka i ostatecznie wycofał się znad Ugry, gdzie naprzeciwko niego stała gotowa do walki armia moskiewska. Wydarzenie to uznaje się za koniec zależności Rusi od Mongołów. W roku 1502 chan krymski Mengli I Girej z poduszczenia Moskwy zniszczył stolicę Wielkiej Ordy Saraj i tym samym przestała ona istnieć.
[edytuj] Bibliografia
- Ludwik Bazylow, Historia Mongolii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk, 1981, ISBN 83-04-00608-1
- Jean-Paul Roux, Historia Turków, Wydawnictwo Marabut, Gdańsk 2003, ISBN 83-916989-7-1
Przypisy
- ↑ Michael Khodarkovsky Russia's Steppe Frontier: The Making of a Colonial Empire, Indiana University Press, s. 77.