Wilhelm Pieck

Z Wikipedii

Wilhelm Pieck (ur. 3 stycznia 1876 w Guben, zm. 7 września 1960 w Berlinie) – niemiecki polityk i działacz społeczny, członek niemieckiego ruchu robotniczego.

W latach 1890–1894 był uczniem stolarskim. W 1895 roku wstąpił do SPD. W 1906 roku wybrano go na sekretarza SPD w Bremie i członka rady miejskiej Bremy. W 1910 objął stanowisko sekretarza centralnego komitetu szkoleniowego SPD i szkoły partyjnej w Berlinie.

Po wybuchu I wojny światowej odwołano go z funkcji sekretarza i innych stanowisk w SPD z powodu pacyfistycznych poglądów. Jako członek grupy "Internationale" w Berlinie w 1915 roku został skazany za nielegalną działalność antywojenną. W 1916 roku był współzałożycielem Związku Spartakusa. W 1917 roku został aresztowany i wysłany na front zachodni, skąd uciekł i wrócił do Berlina. W 1918 roku przebywał w Holandii, gdzie wydawał antywojenne czasopismo "Der Kampf".

Po powrocie do Niemiec w grudniu 1918 roku był jednym z założycieli Komunistycznej Partii Niemiec (KPD) i został wybrany na członka jej Komitetu Centralnego. 15 stycznia 1919 roku aresztowano go wraz z Karlem Liebknechtem i Różą Luksemburg; zdołał zbiec. W 1921 roku był posłem do Landtagu Prus z ramienia KPD. W 1925 roku został kierownikiem biura organizacyjnego Komitetu Centralnego KPD, a w 1926 roku kierownikiem Okręgu KPD Berlin-Brandenburg. W 1928 roku wybrano go na posła do Reichstagu. W 1932 roku był rektorem Międzynarodowej Szkoły Lenina w Moskwie

Po aresztowaniu w 1933 Ernsta Thälmanna wyjechał z Niemiec, a od 1935 został przywódcą emigracyjnej KP Niemiec oraz sekretarzem Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej, początkowo przebywał w Paryżu, a następnie w Moskwie. W 1943 był współzałożycielem Komitetu Narodowego "Wolne Niemcy" w ZSRR.

W 1945 roku wrócił do Niemiec. W 1946 roku wraz z Otto Grotewohlem współzałożycielem Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności. W 1948 roku wybrano go na przewodniczącego prezydium Rady Ludowej Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Następnie w 1949 został wybrany prezydentem Niemieckiej Republiki Demokratycznej, powtórnie wybrano go w 1953 i 1957 roku, funkcję tę pełnił do swojej śmierci.