Żyj i pozwól umrzeć

Z Wikipedii

Żyj i pozwól umrzeć
plakat filmu
Oryginalny tytuł	Live and Let Die
Gatunek	sensacyjny
Kraj produkcji	Wielka Brytania
Język	angielski
Główne role	Roger Moore Jane Seymour Yaphet Kotto
Data premiery	27 czerwca 1973 5 lipca 1973
Czas trwania	121 min.
Produkcja
Reżyseria	Guy Hamilton
Scenariusz	Tom Mankiewicz na podstawie powieści Iana Fleminga
Muzyka	George Martin
Zdjęcia	Ted Moore
Scenografia	Syd Cain
Produkcja	Albert R. Broccoli Harry Saltzman
Budżet	$ 7,000,000
Od lat	12
Żyj i pozwól umrzeć na IMDb

Żyj i pozwól umrzeć - ósmy oficjalny film o przygodach Jamesa Bonda,oparty na podstawie drugiej powieści o Jamesie Bondzie autorstwa Iana Fleminga z 1954 roku.W postać brytyjskiego agenta wcielił się po raz pierwszy Roger Moore.007 ma za zadanie zbadać serię 3 morderstw dokonanych na brytyjskich agentach w Nowym Jorku,Nowym Orleanie i na Karaibach.

[edytuj] Jak powstał film

Jeszcze prze wybuchem afery Watergate producenci filmowi Cubby Broccoli i Harry Saltzman zaczęli szukać "nowej twarzy Bonda".Miał to być znany aktor z solidnym doświadczeniem i poczuciem humoru. Te warunki spełniał Roger Moore. Rola Bonda ścigała go od dziesięciu lat.Był brany pod uwagę przy pierwszym filmie "Dr. No",potem także przy kolejnym - "Diamenty są wieczne".Teraz znowu wypłynął jako kandydat do roli.Producenci wahali się,a tymczasem reżyser Guy Hamilton optował za swoim ulubieńcem - Burtem Reynoldsem. Ten jednak stanowczo odmówił: "Jako wielki fan Seana Connery'ego wiem jedno: jestem najlepszym Burtem Reynoldsem na świecie i nie chcę być drugim Seanem Connerym. Nigdy nie zagrałbym Bonda lepiej od niego", powiedział. Po wielu próbach i castingach z innymi aktorami okazało się, że Roger Moore jest najlepszy. Brytyjczyk o wyszukanych manierach, miał klasę, w dodatku znany był na świecie ze swych telewizyjnych ról, zwłaszcza w serialu "Świętym". Zanim stanął przed kamerami, odebrał telefon od Harry,ego Saltzmana. "Posłuchaj Roger,Cubby uważa,że masz lekką nadwagę. Czy mółbyś coś z tym zrobić?". Oczywiście przeszedł natychmiast na dietę i schudł 13 kilo. Ale wtedy producenci orzekli:"Powinieneś nieco przytyć". Zasugerowali też,żeby skrócił fryzurę. Kiedy dostosował się do ich wskazówek, usłyszał:"Jesteś za gruby! I wciąż masz za długie włosy". I tak to się ciągnęło, aż Roger Moore zaczął popadać w desperację: "Nie rozumiem - dziwił się - mogli sobie przecież od początku wybrać jakiegoś chudego łysego faceta". Potem pozostało mu już tylko zmienić numer swojego domowego telefonu,który kończył się cyframi...007. Zdjęcia do filmu powstawały na Karaibach,w Harlemie i Nowym Orleanie. Filmowcy zdawali sobie sprawę, że wzbudzą kontrowersję, portretując wyrafinowanego białego szpiega wnikającego w świat czarnych zbirów. Postanowili nieco zmiękczyć ten kontrast,obsadzając w roli dziewczyny Bonda - Solitaire białą aktorkę Jane Seymour.W filmie jest też scena,w której Bond tarza się w trawie z czarnoskórą pięknością Rosie Carver (Gloria Hendry),co miało podkreślić brak uprzedzeń rasowych. Bondowi pomagają też dwaj "dobrzy czarni". Reżyser Guy Hamilton w filmie lekko pokpiwa sobie ze staroświeckiej brytyjskości Bonda i każe na niego spojrzeć z przymrużeniem oka. Kiedy 007 zjawia się w Harlemie,wzbudza rozbawienie.Żartują sobie z niego taksówkarz i kelner.Nawet śledzący go agent CIA. Egzotyczny świat,do którego Bond wkracza, wyśmiewa się z jego manier, nawyków i ubrań.