İstiklâl Marşı

De Wikipedia, la enciclopedia libre

Istiklâl Marsi (la Marcha de la Independencia) es el himno nacional de Turquía, adoptado oficialmente el 12 de marzo de 1921. Un total de 724 poemas fueron sometidos a una competición a escala nacional organizada para el hallazgo de la composición original más conveniente para esta marcha nacional.

Un poema de 10 versos escrito por el renombrado poeta Mehmet Akif Ersoy fue adoptado unánimemente por la Asamblea Nacional Magnífica Turca. Veinticuatro compositores participaron en otra competición dispuesta para la selección de una composición musical que satisfaría el himno nacional elegido lo mejor posible. El consejo, que podía solamente reunirse en 1924 debido a la guerra turca de la independencia, adoptó la música compuesta por Ali Rıfat Çağatay. Las palabras del himno nacional fueron cantadas a esta música hasta 1930. Después de eso, la música del himno nacional fue cambiada a un arreglo escrito por Osman Zeki Üngör, director de la orquesta sinfónica presidencial, y las letras se han cantado a este acompañamiento musical desde ahí en adelante. Cabe destacar sin embargo, que solamente se cantan los primeros dos versos.

[editar] Letra en Turco

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;

Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.

O benim milletimin yıldızıdır parlayacak;

O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilal!

Kahraman ırkıma bir gül! ne bu şiddet bu celal?

Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal,

Hakkıdır, Hak'ka tapan, milletimin istiklal!

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.

Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım;

Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner aşarım;

Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,

Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.

Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar.

"Medeniyet!" dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın!

Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.

Doğacaktır sana vaadettiği günler Hak'kın;

Kimbilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri "toprak" diyerek geçme, tanı!

Düşün, altında binlerce kefensiz yatanı.

Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı;

Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?

Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!

Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,

Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli;

Değmesin mabedimin göğsüne na-mahrem eli!

Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli,

Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli

O zaman vecd ile bin secde eder varsa taşım;

Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,

Fışkırır ruh-i mücerret gibi yerden naşım;

O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal;

Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal!

Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.

Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;

Hakkıdır, Hak'ka tapan milletimin istiklal!