Łejery
Z Wikipedii
„Łejery” - Teatr Szkolny, założony w 1975 r. przez Jerzego Hamerskiego w Poznaniu, jako "dziecięcy teatr gromadny". W 1986 r. współpracę z zespołem podjęła Elżbieta Drygas, na stałe związując swe losy z Łejerami, od tego czasu stanowi jego drugi filar artystyczno-wychowawczy. W 1990 r. po opracowaniu programu, powstała szkoła podstawowa o tej samej nazwie, założona przez twórców teatru łejerskiego, przy dużym udziale rodziców dzieci należących do Łejerów. Przez teatr i szkołę przeszła ogromna rzesza dzieci i młodzieży, uczonych przez zabawę w sztukę wrażliwości i refleksji, rozwijających własne artystyczne zainteresowania. Wielu z nich kontynuowało i rozwijało umiejętności w dziedzinie sztuki w życiu dorosłym. Łejery stanowią zjawisko teatralno-pedagogiczne, formułując specyficzną społeczność wśród obecnych uczniów, a także poprzez wciąż trwałe więzi dawnych wychowanków.
Spis treści |
[edytuj] Historia powstania
Teatr Szkolny „Łejery” powstał w 1975 roku jako Harcerska Drużyna Artystyczna, zamieniając się potem w dziecięce i młodzieżowe grupy teatralne, by wreszcie w 1990 roku przekształcić się w Szkołę Podstawową „Łejery” o profilu teatralnym. Celem szkoły nie jest jednak przygotowanie aktorów z wykształceniem podstawowym, lecz wykorzystanie teatru i wychowania przez sztukę do wspomagania wszechstronnego rozwoju dzieci (zarówno w zakresie rozwoju talentów artystycznych jak i pomagania wychowankom w rozwiązywaniu trudności w kontaktach ze sobą i innymi).
Łejery wywodzą swoją nazwę z poznańskiej gwary - „łe jery!” to zawołanie w stylu: o rety!, o jejku! o laboga! - mogące wyrażać różne nastroje.
Od początku swego istnienia po dzień dzisiejszy Łejery promują niekonwencjonalne myślenie, optymistyczny styl życia w gromadzie i rodzinność, wciągając do działań wychowawczych i artystycznych całe rodziny.
[edytuj] Dorobek artystyczny
Teatr Łejery ma na swoim koncie dziesiątki spektakli teatralnych, z których takie jak np.: „Romeo i żulia”, „Opera o Kolumbie”, „Kolędy domowe” czy „Lokomotywa” były realizowane wielokrotnie przez różne pokolenia łejerskich. Zdobywały one liczne nagrody na przeglądach i festiwalach teatralnych, w tym dwie Złote Jodły na Harcerskich Festiwalach w Kielcach i dwukrotnie Złote Maski na Ogólnopolskim Forum Teatrów Szkolnych w Poznaniu. Liczne są również realizacje telewizyjne Łejerów: spektakle teatralne, teledyski i programy edukacyjne. Wiele z nich, jak np. cykle: ”Wyłącz telewizor” czy „śpiewanki rodzinne”, prócz wartości artystycznych niosą ważne przesłania wychowawcze.
W większości spektakle Łejerów są radosne, pełne optymizmu. Nie uciekają jednak Łejery także od trudnych i bolesnych tematów, jak łamanie praw dziecka i przemoc w rodzinie. Przykładami spektakli, które mówią o tych problemach są: „Dzieci też mają głos”, „Masz prawo do swych praw” a także liczne teledyski, w tym nominowany do nagrody EMMY teledysk „Jak to jest”.
Przygotowując dzieci do uczestnictwa w świecie kultury, szczególnie bliski kontakt nawiązywały Łejery z Centrum Sztuki Dziecka i Teatrem Animacji w Poznaniu. W 2007 r. Łejery razem z Wandą Chotomską obchodziły "Wandalia" czyli 30. rocznicę współpracy artystycznej.
[edytuj] Osoby związane z Łejerami
- Wanda Chotomska - poetka, autorka wielu łejerskich piosenek
- Witold Dębicki - aktor, współtwórca wielu łejerskich projektów
- Piotr Gąsowski - aktor, wychowanek Łejerów
- Mariusz Matuszewski - kompozytor, aranżer łejerskich piosenek
- Emilia Waśniowska - poetka, autorka łejerskich piosenek, patronka łejerskiej szkoły
