Święty Szczepan
Z Wikipedii
Święty Szczepan (gr. Στέφανος, Stephanos - korona, wieniec) - święty katolicki oraz prawosławny, zwany Pierwszym Męczennikiem (Protomartyr). Wspomnienie obchodzone w katolickim kalendarzu liturgicznym 26 grudnia.
Z pochodzenia jak wszyscy pierwsi chrześcijanie był Żydem. Zwierzchnik grupy nazywanej hellenistami. Szczepan, odcinając chrystianizm od kultu jerozolimskiego, stworzył warunki jego powszechnego krzewienia. Pragnął oczyścić judaizm i zreformować go przez powrót do źródeł (z wyjątkiem przykazań dotyczących świątyni i kultu ofiarnego) i dlatego zerwał z jego instytucją. Zginął w 36 roku ukamienowany przez miejscową społeczność żydowską.
Występuje w Dziejach Apostolskich jako diakon: "Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu" (Dz 6,8). Został osądzony przez Sanhedryn i ukamienowany. "Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!» A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu!» Po tych słowach skonał." (Dz 7, 58-60)
Aż 81 miejscowości w Polsce wywodzi swoją nazwę od imienia świętego Szczepana. Wśród nich jest wieś Szczepanów, w której urodził się święty Stanisław, biskup i męczennik.
