Żakeria

Z Wikipedii

Żakeria (fr. jacquerie - rozruchy chłopskie od Jacques - Jakub; Kuba, pogardliwa chłopów francuskich) – powstanie ludowe, które miało miejsce w roku 1358 w czasie wojny stuletniej w północno-zachodniej Francji.

W roku 1356 po bitwie pod Poitiers do niewoli dostał się król Francji Jan II Dobry. Władza we Francji przeszła w ręce Stanów Generalnych. Jednak były one zbyt podzielone by sprawować skutecznie rząd. Francuskie klasy uprzywilejowane, ciężary związane z wojną i niedostatkiem zrzuciły na chłopstwo. Szerokie masy chłopskie pod naporem biedy związanej z wojną, a także epidemią dżumy wywołały serię rewolt w niektórych rejonach kraju.

Siły chłopskie wspierane przez zbuntowany Paryż złupiły i zniszczyły wiele zamków. Chłopi palili wszystkie znalezione książki myśląc, że uwolni ich to od płacenia podatków. Żakieria została stłumiona krwawo przez wojska króla Nawarry Karola II Złego, wojska francuskie i angielskie.

We Francji nazwa żakeria stała się synonimem wystąpień chłopskich przeciw szlachcie.