Żubroń
Z Wikipedii
Żubroń - mieszaniec międzygatunkowy żubra oraz bydła domowego. Został wyhodowany w roku 1847 przez Polaka, Leopolda Walickiego w wyniku skrzyżowanie żubra-byka z samicami bydła domowego, w sumie do roku 1859 uzyskał on 15 sztuk. W latach 1905-1928 badania nad żubroniami kontynuowano w instytucie Askania Nowa w ówczesnym Związku Radzieckim - wyhodowano 28 sztuk. W roku 1953 w ogrodzie zoologicznym w Płocku uzyskano 4 mieszańce. Od roku 1958 badania podjął Zakład Badań Ssaków PAN w Białowieży.
Zasadniczym celem powstania żubronia było stworzenie międzygatunkowej hybrydy, którą można by hodować na nieużytkach bez potrzeby budowania pomieszczeń inwentarskich. Próby nie przyniosły jednak zadowalających rezultatów. Obecnie w Polsce żyje tylko kilka żubroni.
Żubronie cechuje duży ciężar ciała (samce dochodzą do 1200 kg, samice do 810 kg), siła, szybki wzrost, odporność na choroby oraz złe warunki klimatyczne. Żubroń-byk w pierwszym pokoleniu jest niepłodny, samice dają potomstwo z przedstawicielami obydwu gatunków wyjściowych.
Nazwa żubroń wybrana została z kilkuset propozycji przesłanych przez czytelników w konkursie przeprowadzonym przez czasopismo Przekrój w 1969 roku.
Istnieją również odmienne rasy żubroni, które cechuje białe, gęste owłosienie (o połysku słomkowym), wielkie niebieskie oczy i mniejszy ciężar ciała od pierwotnych przedstawicieli tego gatunku. Są również bardzo leniwe, aczkolwiek agresywne. Występowanie żubroni białowłosych odnotowano na Pogórzu Sudeckim, a dokładniej w okolicach Jeleniej Góry (niedaleko Piechowic). Stwierdzono istnienie siedmiu tych żubroni.
