Życie pozagrobowe

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Życie pozagrobowe lub życie po śmierci to ogólny termin oznaczający kontynuację egzystencji jednostki po śmierci biologicznej. Występuje u większości ludów świata, od starożytności (Mezopotamii, Egiptu, Grecji) do współczesności.

[edytuj] Życie pozagrobowe według starożytnych Egipcjan

Egipcjanie w nadziei na szczęśliwy koniec ziemskiej drogi przygotowywali grobowce pełne przedstawień, rozmaitych darów - swoiste wrota do zaświatów. Kapłani kultu grobowego, by człowiek po śmierci nie wysysał krwi z żyjących w celu posilenia się, usuwali z jego ciała narządy pokarmowe i napełniali ciało ziołami. Składali w grobowcu również odzienie, sprzęty oraz posążki rodziny, służby, koni, psów i bydła. Owijali ciało w bandaże z tekstami z "Księgi Umarłych" i "Księgi Sarkofagów", by zmarły mógł łatwo pokonać niebezpieczną wędrówkę przez świat podziemny. Tak przygotowany Egipcjanin był gotowy rozpocząć życie pozagrobowe.