10 Dywizja Górska (USA)
Z Wikipedii
Amerykańska 10 dywizja górska (lekka) (ang. U.S. 10th Mountain Division (light)) jest jedną z dywizji Armii Stanów Zjednoczonych. Obecnie dowództwo i 3 brygady dywizji stacjonują w Fort Drum, w północnej części stanu Nowy Jork przy granicy z Kanadą. Nowo sformowana czwarta brygada dywizji stacjonuje w Fort Polk w stanie Luizjana.
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] II wojna światowa
Wojna radziecko-fińska (1939-1940) wykazała wielką skuteczność fińskich żołnierzy wyćwiczonych w walce w warunkach zimowych i poruszających się na nartach. Bazując na tych doświadczeniach, niedługo potem prezydent amerykańskiej organizacji ratownictwa narciarskiego (National Ski Patrol), Charles Minot (Minnie) Dole, rozpoczął starania o stworzenie amerykańskich oddziałów wyszkolonych do tego rodzaju walki, prowadząc w tym celu "lobbing" w Waszyngtonie. We wrześniu 1940 spotkał się z szefem sztabu George'em Marshallem, który poparł go i nakazał rozpoczęcie tworzenia oddziałów narciarskich.
8 grudnia 1941 powstał 87 Górski Batalion Piechoty (później rozszerzony na pułk) w Fort Lewis w stanie Waszyngton. Oddział szkolił się na górze Mount Rainier (4392 m n.p.m.). Następnie wziął udział w lądowaniu na wyspie Kiska.
13 lipca 1943 w Camp Hale w stanie Kolorado utworzono na bazie pułku 10. Lekką Dywizję (Alpejską). Składała się z 85, 86 i 87 pułku piechoty. Następny rok spędziła szkoląc żołnierzy w wysokich górach wokół swojej bazy. 6 listopada 1944 dywizja została przemianowana na 10 Dywizję Górską.
Dywizja została wysłana do Włoch i walczyła w Apeninach od 28 stycznia 1945. Korzystając ze specjalnego wyszkolenia swoich żołnierzy, zdobyła szereg pozycji niemieckich w górach, które były nie do zdobycia przez zwykłe dywizje piechoty. W kwietniu 1945 dywizja przełamała niemieckie linie obrony i weszła w dolinę Padu, docierając do tej rzeki jako pierwsza 23 kwietnia 1945. Następnie sforsowała rzekę i 27 kwietnia dotarła do południowego brzegu jeziora Garda. Podczas 114 dniowej kampanii dywizja straciła 992 zabitych i 4154 rannych.
Po zakończeniu wojny w Europie dywizja miała wziąć udział w inwazji Japonii, która jednak okazała się niepotrzebna. Po kilku miesiącach służby w siłach okupacyjnych we Włoszech, dywizja wróciła do Stanów Zjednoczonych, gdzie została rozwiązana 30 listopada 1945.
Weterani dywizji byli w latach powojennych w dużej mierze odpowiedzialni za bujny rozwój narciarstwa jako sportu i formy rekreacji. Wiele słynnych amerykańskich kurortów narciarskich powstało z ich inicjatywy.
[edytuj] Lata powojenne
10. dywizja została reaktywowana jako dywizja szkoleniowa (bez przydomka górska) 1 lipca 1948 w Fort Riley. W latach 1948-1953 przewinęło się przez nią 123 tys. rekrutów.
W styczniu 1954 podjęto decyzję o przekształceniu jej w dywizję pierwszoliniową. W ramach tej reorganizacji dywizja została zredukowana praktycznie do zera w maju 1954, z kolei żołnierze 37 dywizji piechoty zostali przeniesieni do Fort Riley i 15 czerwca 1954 wykorzystani do stworzenia nowej 10. dywizji piechoty. Ta następnie została przebazowana do Niemiec w okolice Wurzburga. W 1958 została zastąpiona przez 3. dywizję piechoty, a następnie wysłana z powrotem do Stanów Zjednoczonych i ponownie rozformowana 14 czerwca 1958.
13 lutego 1985 dywizja została ponownie reaktywowana jako 10 dywizja górska (lekkiej piechoty), w ramach ekspansji amerykańskich sił zbrojnych w latach administracji prezydenta Ronalda Reagana. Jej bazą stał się Fort Drum w stanie Nowy Jork. Była pierwszą dywizją stacjonującą w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych od czasu II wojny światowej.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Strona oficjalna Fort Drum
- [1] Dane ze strony Global Security
