14 Dywizja Pancerna (niemiecka)
Z Wikipedii
| 14 Dywizja Pancerna 14. Panzer-Division |
|
 |
|
| Znak taktyczny | |
| Historia | |
| Państwo |  Niemcy |
| Sformowanie | 1940 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. piech. Erik Hansen |
| Ostatni | płk Karl Grässel |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | wojska pancerne |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
| Skład | patrz tekst |
14 Dywizja Pancerna (niem. 14. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia
Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu z 15 sierpnia 1940 roku po przekształceniu 4 Dywizji Piechoty.
W marcu 1941 roku została skierowana na Węgry, gdzie weszła następnie w skład 2 Armii. W składzie tej armii wzięła udział w ataku na Jugosławię i wzięła udział w zajęciu Belgradu. Po zakończeniu działań bojowych na terenie Jugosławii skierowano ją na teren Niemiec.
W czerwcu 1941 roku weszła w skład 1 Grupy Pancernej Grupy Armii „Południe i od lipca wzięła udział w walkach na terenie ZSRR. W składzie Grupy Armii „Południe” walczy na południowym odcinku frontu wschodniego do lipca 1942 roku.
W lipcu 1942 roku wchodzi w skład Grupy Armii „B” i bierze udział w natarciu na Stalingrad. W listopadzie 1942 roku zostaje podporządkowana 6 Armii i walczy w Stalingradzie, gdzie w styczniu 1943 roku kapituluje wraz z całą 6 Armią.
W kwietniu 1943 roku w ramach 1 Armii przystąpiono na terenie zachodniej Francji do jej odtworzenia. Jej organizację zakończono w październiku 1943 roku i ponownie skierowano na front wschodni.
Początkowo skierowano ją do Grupy Armii „Południe”, gdzie walczyła w rejonie Krzywego Rogu. Później broniła linii Dniepru i Dniestru. We sierpniu 1944 roku zostaje przerzucona do Kurlandii, gdzie wchodzi w skład 18 Armii Grupy Armii „Północ”.
Na terenie Kurlandii walczy do kwietnia 1945 roku, gdzie kapituluje w rejonie Lipawy przed wojskami radzieckimi.
[edytuj] Dowódcy:
- gen. piech. Erik Hansen (1940)
- gen. por. Heinrich von Prittwitz und Gaffron (1940 – 1941)
- gen. wojsk panc. Friedrich Kühn (1941 – 1942)
- gen. por. Ferdinand Heim (1942)
- gen. por. Hans Freiherr von Falkenstein (1942)
- gen. por. Johannes Baessler (1942)
- gen. mjr Martin Lattmann (1942 – 1943)
- gen. por. Friedrich Sieberg (1943)
- gen. por. Martin Unrein (1943 – 1944)
- gen. mjr Oskar Munzel (1944)
- gen. por. Martin Unrein (1944 – 1945)
- płk Friedrich-Wilhelm Jürgen (1945)
- płk Karl Grässel (1945)
[edytuj] Skład:
[edytuj] 1941
- 36 pułk pancerny (Panzer-Regiment 36)
- 14 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 14)
- 103 pułk strzelców (Schützen-Regiment 103)
- 108 pułk strzelców (Schützen-Regiment 108)
- 64 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 64)
- 4 pułk artylerii (Artillerie Regiment 4)
- 40 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 40)
- 4 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 4)
- 13 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 13)
- 4 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 4)
[edytuj] 1943
- 36 pułk pancerny (Panzer-Regiment 36)
- 103 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 103)
- 108 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 108)
- 4 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 4)
- 14 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 14)
- 276 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres Flak Artillerie-Abteilung 276)
- 4 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 4)
- 13 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 13)
- 4 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 4)
