Adobe FrameMaker

Z Wikipedii

Adobe FrameMaker
Rodzaj	DTP
Pierwsze wydanie	1986
Aktualna wersja stabilna	8.0.2
Producent	Adobe Systems
Licencja	komercyjna
Platforma systemowa	Microsoft Windows Solaris
Adobe FrameMaker (en)

Adobe FrameMaker - oprogramowanie do komputerowego składu i łamania tekstu produkowane przez firmę Adobe. Jest użyteczny zwłaszcza do obszernych, wewnętrznie powiązanych dokumentów. Chociaż jego rozwój w ostatnich latach jest mniej dynamiczny, dodano do niego m.in. obsługę SGMLa i XMLa, dzięki czemu znajduje zastosowanie również w nowych formach prezentacji publikacji.

[edytuj] Historia

FrameMaker powstał jako alternatywa jedynego liczącego się w ówczesnych czasach programu do składu - Interleafa. W początkowym okresie konkurował również z Venturą Publisher. Pierwszą wersję wydała w 1986 r. założona przez jego twórców firma Frame Technology Corp. tylko dla systemów UNIX-owych. Od 1990 r. dostępny również dla systemów Macintosh (do wersji 7.0 wydanej w 2002 r.), a od 1992 r. - także Windows. W 1995 r. producent programu został wykupiony przez Adobe Systems. W tym roku po raz pierwszy obsługa SGMLa pojawiła się wewnątrz programu (choć w wersjach 5 i 6 były to oddzielne wersje +SGML). W 1998 r. ukazała się jedyna wersja dostępna dla systemu Linux. W wersji 7.0 z 2002 r. dodano obsługę XMLa, a w 7.1 z 2003 r. - m.in. możliwość importu dokumentów QuarkXPress i PageMaker'a. W 2005 r. wyszła najnowsza wersja 7.2 w pakiecie z WebWorks'em oraz Adobe Distiller'em (dla środowiska Windows). Wydana w 2007 r. wersja 8.0 wprowadziła m.in. obsługę Unicode'a, flasha oraz obiektów 3D.

[edytuj] Możliwości i zastosowania

FrameMaker znajduje zastosowania przy obróbce obszernych dokumentacji posiadających kilkaset czy kilka tysięcy stron. Posiada możliwość użycia tekstów warunkowych (conditional text), dzięki czemu na bazie tych samych dokumentów tworzone są różne wyjściowe wersje publikacji. Pozwala na stworzenie powiązań (odnośników) między różnymi dokumentami, które mogą później funkcjonować np. jako odnośniki (linki) w pliku PDF. Wadą (do wersji 7.2 włącznie) było nierozpoznawanie fontów unicodowych (problem rozwiązuje doinstalowanie np. programu WGL Assistant), jednak zaletą lepsza niż u wielu konkurentów obsługa języków środkowoeuropejskich i azjatyckich (choć bez wsparcia słownikowego). Inne użyteczne funkcje to edytor równań czy możliwość umieszczania różnych rodzajów znaczników i na ich podstawie tworzenia indeksów. Program posiada opcję zapisu dokumentów w formacie MIF (tekstowy plik ASCII), który pozwala na przenoszenie ich między poszczególnymi wersjami lub import i eksport tekstów. Natomiast ograniczona ilość funkcji graficznych sprawia, że staje się mniej użyteczny do składu dokumentów wielobarwnych. Możliwości programu rozszerza aplikacja FrameScript służąca do uruchamiania stworzonych przez użytkowników makr (skryptów).