Akumulacja pierwotna
Z Wikipedii
Akumulacja pierwotna – zjawisko charakteryzujące procesy ekonomiczne zachodzące w Europie od XVI do I połowy XIX w. Pierwszy raz terminu użył angielski ekonomista Adam Smith. Opierając się na głoszonej przez siebie doktrynie zjawisko zanalizował Karol Marks w Kapitale. Według niego jest to historyczny proces oddzielania wytwórcy od środków wytwarzania.
Akumulacja pierwotna odbywała się drogą przymusu pozaekonomicznego. Marks uznał za istotę akumulacji pierwotnej pojawienie się ludzi, pozbawionych środków produkcji i powstanie dostatecznych kapitałów, które mogły być obrócone w cele pozakonsumpcyjne.
Z akumulacją pierwotną są związane takie procesy jak:
- wywłaszczenie chłopów z ziemi
- gromadzenie kapitałów w handlu
- eksploatacja bogactw kolonii zdobytych w wyniku odkryć geograficznych
- ekspansja Europejczyków na inne kontynenty
- polityka protekcjonizmu państwowego
- formowanie się rynku pracy najemnej
W wyniku wielu procesów gospodarczo-społecznych, takich jak np. rugi chłopskie, pojawiali się ludzie pozbawieni środków produkcji, a podstawą ich życia stała się własna siła robocza, którą zmuszeni byli sprzedawać temu, kto w zamian za ich pracę zapewni im środki utrzymania.
[edytuj] Bibliografia
- Wójcik Z., Historia powszechna, t.3: Wiek XVI-XVII, Wyd. PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14603-6.
