Aleksander Ragulin

Z Wikipedii

Aleksander Ragulin (5 maja 1941, Moskwa - 17 listopada 2004), wybitny hokeista radziecki, dziesięciokrotny mistrz świata, trzykrotny mistrz olimpijski.

Występował na pozycji obrońcy. Reprezentował w ciągu kariery kluby ChimikMoskwa (1956-1957), Chimik Woskriesiensk (1958-1962) i CSKA Moskwa (1962-1973). W latach 1961-1973 wystąpił w 232 meczach reprezentacji ZSRR, zdobywając 29 bramek. Był członkiem zwycięskiej ekipy olimpijskiej na igrzyskach w 1964, 1968 i 1972.

Najważniejsze sukcesy:

• igrzyska olimpijskie: 1. miejsce - 1964, 1968, 1972
• mistrzostwa świata: 1. miejsce - nieprzerwanie od 1963 do 1971 oraz 1973 (dziesięciokrotnie); 2. miejsce 1972; 3. miejsce 1961
• mistrzostwa Europy: 1. miejsce - nieprzerwanie od 1963 do 1970 oraz 1973 (dziewięciokrotnie); 2. miejsce 1961, 1971 i 1972
• Turniej "Izwiestii": 1. miejsce - 1968, 1969, 1972
• Klubowy Puchar Europy: 1. miejsce - w latach 1969-1972 (czterokrotnie)
• mistrzostwa ZSRR: 1.miejsce - w latach 1963-1966, 1968 oraz 1970-1973 (dziewięciokrotnie)
• Puchar ZSRR: 1. miejsce - w latach 1966-1969 i 1973 (pięciokrotnie)

W turniejach olimpijskich i mistrzostw świata zaliczył 102 mecze i zdobył 14 bramek; na mistrzostwach świata w 1966 wybrany najlepszym obrońcą turnieju, pięciokrotnie znalazł się w wybieranej przez ekspertów drużynie All Stars tuniejów mistrzowskich (nieprzerwanie w latach 1963-1967). Wystąpił łącznie w 427 meczach ligowych i strzelił 60 bramek.

Został zapamiętany jako znakomity obrońca w serii meczów reprezentacji Armii Czerwonej z graczami kanadyjskimi z ligi zawodowej NHL (w latach 70.). Po zakończeniu kariery sportowej pozostał przy hokeju jako działacz, był członkiem komisji zawodników Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (1994-1998), a w 1997 został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Hall of Fame Hokeja na Lodzie.

Źródła:

• Władysław Zieleśkiewicz, Gwiazdy zimowych aren. Encyklopedia sportu, Warszawa 1992