Aleksiej Stachanow
Z Wikipedii
Aleksiej Grigoriewicz Stachanow, ros. Алексей Григорьевич Стаханов (ur. 3 stycznia 1906 we wsi Ługowaja Луговая w guberni orłowskiej, zm. 5 listopada 1977) – górnik dołowy kopalni "Cientralnaja-Irmino" w Kadijewce w Donbasie (Ukraina). Został wykreowany w ZSRR na przełomie lat 20. i 30. XX wieku na prekursora ruchu stachanowskiego.
Stachanow w nocy z 30/31 sierpnia 1935, podczas jednej zmiany, wykonał 1475% normy (tj. wydobył 102 m³ węgla). Praca na tej zmianie została wcześniej całkowicie przeorganizowana przez kierownictwo kopalni – Stachanow zamiast jednocześnie pozyskiwać węgiel i zabudowywać przodek dostał do pomocy przy obudowie przodka dodatkowych górników. Przygotowaniami pracy i Stachanowa zajmowali się organizator partyjny (przewodniczący podstawowej organizacji partyjnej) Konstantin Pietrow i sztygar Mikołaj Maszurow. Ponadto na wynik Stachanowa złożyły się: "pierwszeństwo" i "specjalne naliczanie urobku". Pierwsze z nich polegało na tym, że kolejka górnicza do wywożenia urobku i sprężone powietrze do napędu młota pneumatycznego były przeznaczone do prawie wyłącznego użytku Stachanowa (górnicy pracujący na innych przodkach byli bezczynni, ponieważ ich młoty prawie nie dostawały powietrza napędowego, jak również nikt nie wywoził ich urobku). Drugie natomiast polegało na tym, że cały urobek naliczano na konto Stachanowa zamiast podzielić go przez liczbę wszystkich górników zaangażowanych w pracę (zabudowujących przodek, obsługujących kompresor i kolejkę), jak należało obliczać przy zestawianiu z normą.
Po przeniesieniu Stachanowa do Moskwy wstąpił do Akademii Przemysłowej, a od 1943 pracował w Narkomie (ministerstwie) górnictwa. Jako symbol przodownictwa pracy był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR, został odznaczony m.in. Orderem Lenina i Orderem Czerwonego Sztandaru. Znany był z pijaństwa, z tego powodu często nazywano go Stakanowem (ros. стакан – szklanka). W 1957 z polecenia Chruszczowa wysłany został do donbaskiego miasta Thorez i objął posadę naczelnika trustu "Czistiakow antracyt", a potem pomocnika głównego inżyniera Zarządu Kopalni nr 2/43 w truście "Toresantracyt".
