Alexis Joffroy
Z Wikipedii
Alexis Joffroy (ur. 16 grudnia 1844 w Stainville, Meuse, zm. 24 listopada 1908) – francuski lekarz i neuropsychiatra.
Alexis Joffroy studiował w Paryżu i pod wpływem Jeana-Martina Charcota (1825-1893) zdecydował się wówczas poświecić neurologii. Otrzymał doktorat w Paryżu w 1873, został médecin des hôpitaux w 1879, a w następnym roku przyjęto go jako agrégé. W Salpêtrière zaczął pracować w 1885, a od 1893 do śmierci w 1908 był profesorem psychiatrii klinicznej, wykładającym w Asile St.-Anne.
Alexis Joffroy badał jamistość rdzenia i, wspólnie z Charcotem, opisał w 1869 zanik komórek rogów przednich rdzenia w poliomyelitis. Zajmował się także wpływem alkoholu na porażenie postępujące. Opisał odruch, znany niegdyś jako odruch Joffroya, i szereg objawów również związanych z jego nazwiskiem, z których najbardziej popularny jest objaw oczny.
[edytuj] Prace
- De la pachyméningite cervicale hypertrophique. Paryż, 1873.
- De la médication par l' alcool. Paryż, 1875.
- De l’influence des excitations cutanées sur la circulation et la calorification. Paryż, 1878.
- J. M. Charcot, A. Joffroy: Deux cas d’atrophie musculaire progressive avec lésions de la substance grise et des faiseaux antérolatéraux de la moelle épinière. Archives de physiologie normale et pathologique 1869, 2: 354-367.
- Des différentes formes de la broncho-pneumonie. Paryż, 1880.
- Nature et traitement de goître exophtalmique. Paryż, 1894.
- Fugres et vagabondage. (z R. Dupouyem). Paryż, 1909.
- La paralysie générale. (z Mignotem). Paryż, 1909.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Alexis Joffroy w bazie Who Named It
