Alfred North Whitehead
Z Wikipedii
Alfred North Whitehead (15 lutego 1861 - 30 grudnia 1947) - angielski filozof, matematyk i fizyk.
Współpracował z Bertrandem Russelem przy dziele 'Principia Mathematica' (lata 1910 - 1913). Jest twórcą tzw. filozofii organizmu oraz prekursorem, rozwijanego głównie w Stanach Zjednoczonych, nurtu współczesnej filozofii procesu. Począwszy od problemów logiki i matematyki, zakres naukowych zainteresowań Whiteheada rozszerzał się w kierunku epistemologicznych i metodologicznych podstaw nauki, by ostatecznie objąć swym zasięgiem najbardziej ogólne zagadnienia z dziedziny filozofii spekulatywnej.
Z wczesnego, matematycznego okresu pochodzą, między innymi, następujące dzieła: A Treatise on Universal Algebra (1898), On Mathematical Concepts of the Material World (1906). Drugi etap wyznaczają: The Organisation of Thought (1917), An Enquiry Concerning the Principles of Natural Knowledge (1919), The Concept of Nature (1920), The Principle of Relativity (1922). Na ostatni okres składaja się: Science and the Modern World (1925), Religion in the Making (1926), Symbolism, its Meaning and Effect (1927), Process and Reality (1929) - dzieło uznane za najważniejsze w dorobku Whiteheada, stanowiące najpełniejszy wykład kosmologii organicystycznej, The Function of Reason (1929), Adventures of Ideas (1933), Modes of Thought (1938). "Process and Reality" (1929) zawierające Wykłady im. Gifforda prezentuje jego metafizykę, która została przedstawiona w sposób niebywale uporządkowany. Wydaje się, że ambicją Whiteheada było zebranie w jedną syntezę wszystkich głównych filozofii i religii ludzkości. W tym celu stworzył szczególną koncepcję Boga, odrzucając dotychczasowe koncepcje, które sprowadził do trzech pojęć: - wszechmocny władca, - bezlitosny twórca reguł pierwszych, - motor pierwszy. Opowiedział się za ideą Boga - Miłości
