Aman (Śródziemie)
Z Wikipedii
W stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia, Aman (Błogosławiona Kraina) to kontynent leżący na zachód od Śródziemia, za wielkim oceanem Belegaerem. Jest to siedziba anielskich istot - Valarów, mieszkających w krainie zwanej Valinorem i trzech szczepów elfów: Vanyarów, części Noldorów i części Telerich. U wschodnich brzegów Amanu leży wyspa Tol Eressea.
Aman znajduje się najbliżej zachodniej krawędzi świata. Jego granicę od zachodu stanowi Morze Zewnętrzne, zwane w mowie elfów Ekkaja, oblewające całą Ardę. Wschodnie obrzeża Amanu oblewają fale Belegaeru, Wielkiego Morza Zachodu i stoją na nich Pelori, Góry Amanu, najwyższe na Ziemi.
W mowie elfów najwyższy szczyt tych gór, na którym znajduje się tron Manwego nosi nazwę Taniquetil albo Oiolosse - Wieczna Biel, albo Elerrina - Uwieńczona Gwiazdami. Z wysokości Taniquetilu Manwe i Varda sięgali wzrokiem aż do najdalszej, wschodniej krawędzi Ardy.
Gdy Valarowie ukształtowali ostatecznie Valinor i osiedlili się tam na dobre, wznieśli za górami pośrodku równiny miasto Valmar. Przed jego zachodnią bramą wznosiło się wzgórze zwane Ezellohar albo Korollaire, uświęcone przez Yavannę.
Po wschodniej stronie gór Pelori rozciągały się: Avathar na południu, Araman na północy i Oiomure na najdalszym północnym wschodzie Amanu.
