Amfoterycyna B

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania infoboksu. Jeśli możesz, zrób to korzystając z szablonu {{Związek chemiczny infobox}}. Instrukcja użycia szablonu znajduje się na jego stronie dokumentacji. Zobacz też listę artykułów z szablonem.

Amfoterycyna B - lek przeciwgrzybiczy zaliczany do polienów. Został on wyizolowany z Streptomyces nodosus w 1955 roku i po wprowadzeniu do terapii w 1960 roku przez długi okres czasu był jedynym skutecznym lekiem w leczeniu grzybic układowych.

[edytuj] Mechanizm działania

Lek łączy się z ergosterolem obecnym w ścianie komórkowej grzyba, co powoduje napływ jonów potasu ze środowiska zewnętrznego, wypływ zawartości komórki co prowadzi do ich śmierci.

[edytuj] Działania niepożądane

Lek wywołuje wiele działań niepożądanych i toksycznych. Pomimo że ergosterol nie jest obecny w organizmie człowieka, środek łączy się około 100 razy słabiej także z cholesterolem. Największe stężenie cholesterolu jest w komórkach nerek, więc ten narząd zostaje uszkodzony jako pierwszy. Ponadto występuje obniżenie ciśnienia krwi, zaburzenia rytmu serca, anemia (na skutek niszczenia erytrocytów), zaburzenia oddychania prowadzące do duszności, wysoka gorączka i inne. Ze względu na swoje działania uboczne dezoksychloran amfoterycyny B został wycofany z wielu krajów, w tym i z Polski.

[edytuj] Preparaty

Obecnie stosowane są preparaty które są mniej toksyczne przy podobnej aktywności.

• Ambisome - liposomalna amfoterycyna
• Amphocil - forma koloidalna
• Abelcet - kompleks lipidowy