Andreï Makine

Z Wikipedii

Andreï Makine (ur. 10 września 1957 w Krasnojarsku, ZSRR), francuski pisarz pochodzenia rosyjskiego.

Makine urodził się na Syberii, dorastał w Penzie. Obronił doktorat z literatury na uniwersytecie w Moskwie, wykładał na uczelni w Nowogrodzie. W 1987 wyemigrował do Francji.

Początkowo jego powieści, pisane w języku francuskim (nauczył się tego języka jeszcze w dzieciństwie), nie cieszyły się szczególnym uznaniem wydawców i czytelników. Sytuację pisarza odmienił sukces autobiograficznego Francuskiego testamentu, uhonorowanego najbardziej prestiżowymi francuskimi nagrodami literackimi, w tym Nagrodą Goncourtów.

W swoich utworach Makine podejmuje temat tożsamości człowieka należącego do dwóch, pozornie całkowicie sobie obcych, światów i konfrontuje wyrafinowaną francuską (zachodnią) kulturę z ponurą codziennością sowieckiego imperium.

Obecnie jest jednym z najpoczytniejszych francuskich pisarzy, wydawanym w wielu krajach.

[edytuj] Twórczość

• La fille d'un héros de l'Union soviétique 1990
• Confession d'un porte-drapeau déchu 1992
• Rzeka miłości (Au temps du fleuve Amour 1994)
• Francuski testament (Le Testament français 1995)
• Zbrodnia Olgi Arbeliny (Le crime d'Olga Arbélina 1998)
• Requiem dla Wschodu (Requiem pour l'Est 2000)
• Muzyka życia La musique d'une vie 2001
• Między ziemią i niebem (La terre et le ciel de Jacques Dorme 2003)
• Kobieta, która czekała (La femme qui attendait 2004)
• Cette France qu'on oublie d'aimer 2006