Antoni Bukaty
Z Wikipedii
Antoni Bukaty (ur. 1808, zm. 19 września 1876) – polski filozof i historyk, inżynier. Herbu Pomian.
Uczestnik powstania listopadowego, po upadku powstania wyjechał do Francji, gdzie zdobył wykształcenie techniczne. Przebywał krótko w Kanadzie, budując tam linię kolejową.
W filozofii zwolennik mesjanizmu, uważał się za ucznia Józefa Hoene-Wrońskiego, tłumacz i popularyzator jego dzieł. Bardzo wysoko ceniony przez Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego, który zaliczył go do grupy "duchów" tworzących szereg nowych ludzi w Polsce i budujących jej przyszłość. W ostatnich latach zajmował się głównie dokonaniami matematycznymi Hoene-Wrońskiego.
[edytuj] Bibliografia
- Sprawa Polski wywołana przed sąd miecza i polityki w roku (1830)
- Polska w apostazji (1842)
- Hoene-Wroński i jego udział w rozwinięciu ostatecznym wiedzy ludzkiej (1844)
- Trzy grzechy śmiertelne Polski (wyd. 1887)