Antoni Kowalczyk

Z Wikipedii

Antoni Kowalczyk
Data i miejsce urodzenia	3 września 1946 Sulisławice
Komendant Główny Policji
Okres urzędowania	od 27 października 2001 do 29 października 2003
Poprzednik	Jan Michna
Następca	Leszek Szreder

Antoni Kowalczyk (ur. 3 września 1946 w Sulisławicach), polski oficer policji, były komendant główny policji.

Ukończył studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie (inżynier leśnictwa). W 1971 rozpoczął służbę w Milicji Obywatelskiej. W 1973 ukończył studia oficerskie. W latach 1980-1983 był dowódcą Kompanii Wywiadowczej w Komendzie Wojewódzkiej MO w Krakowie. Od 1983 zastępca komendanta dzielnicowego Kraków-Nowa Huta. Komendant rejonowy policji w Nowej Hucie od 1990. W latach 1994-1999 zastępca komendanta wojewódzkiego policji w Krakowie. W kwietniu 1999 powołany na stanowisko komendanta stołecznego policji.

26 października 2001 został powołany na stanowisko Komendanta Głównego Policji, a 11 lipca 2002 otrzymał awans na generalnego inspektora – najwyższy stopień w polskiej policji.

Odszedł ze stanowiska w październiku 2003 po ujawnieniu roli, jaką odegrał w aferze starachowickiej. Na początku kwietnia 2005 rozpoczął się przed Sądem Rejonowym w Kielcach proces, w którym prokuratura stawia Kowalczykowi zarzuty składania fałszywych zeznań w śledztwie dotyczącym tzw. "przecieku starachowickiego" – prokuratura twierdzi, że Kowalczyk złożył fałszywe zeznania przed prokuratorem, mówiąc że nie przekazał informacji o planowanej akcji CBŚ przeciwko starachowickim samorządowcom i gangsterom wiceministrowi spraw wewnętrznych Zbigniewowi Sobotce oraz, że nie powiadomił prokuratury o przecieku informacji w tej sprawie. 13 marca 2006 został uniewinniony w pierwszej instancji nieprawomocnym wyrokiem, sąd jednakże oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniu, że Kowalczyk przekazując informację naruszył tajemnicę państwową, ale następnie nie miał obowiązku składać zeznań przeciw samemu sobie. Prokurator wniósł Apelację od wyroku Sądu Rejonowego. Sąd Okręgowy w Kielcach w toku jej rozpoznawania powziął wątpliwości i zwrócił sie do Sądu Najwyższego o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego. Sąd Najwyższy, z uwagi na tajność dużej części postępowania, w tym uzasadnień wyroku Sądu Rejonowego jak i apelacji prokuratora, a także treść postawionego pytania i zarzutów przedstawionych w apelacji, postanowił w dniu 20 grudnia 2006 roku przejąć sprawę do rozpoznania. Jako ciekawostkę, na uwagę zasługuje fakt, iż w dotychczasowej praktyce Sądu Najwyższego, przejmowanie spraw karnych do rozpoznania zdarzało sie niezwykle rzadko.

3 grudnia 2007 został skazany za fałszywe zeznania i zatajenie prawdy na 1 rok i 2 miesiące pozbawienia wolności oraz 3-letni zakaz sprawowania funkcji publicznych. Wyrok nie jest prawomocny^[1].