Apalakowie
Z Wikipedii
Apalakowie (ang. Apalachee), to jedno z pierwszych plemion Indian północno-amerykńskich, z jakimi zetknęli się Europejczycy. Gdy do wybrzeży Florydy przybiły okręty Hernanda de Soto w 1539 zamieszkiwali oni tereny na północ od dzisiejszej zatoki Apalachee Bay.
De Soto stwierdził w swym raporcie, że jest to lud osiadły, rolniczy, dobrze zorganizowany i zamożny, posiadający jednocześnie opinię znakomitych wojowników. Apalakowie ściśle współpracowali z hiszpańskimi władzami Florydy, czym - w okresie późniejszym - narazili się angielskiemu rządowi kolonii Karolina, stąd częste napady na ich wioski ze strony sprzymierzsonych z Anglikami dzikich plemion Creek.
W 1703 angielscy koloniści, wspierani przez swych sprzymierzeńców z plemienia Creek, najechali siedliska Apalaków, burząc ich wsie i misje katolickie, zabijając ponad dwustu wojowników i zagarniając ponad 1 400 kobiet i dzieci w niewolę. Drugi najazd, dokonany w rok później, dokończył aktu zniszczenia. Resztki szukały ratunku wśród zaprzyjaźnionych szczepów, a pewna część znalazła opiekę francuską w dzisiejszej Alabamie.
W 1804 pewna liczba Apalaków żyła w Luizjanie, ale dzisiaj plemię uznawane jest za wymarłe. Ich imieniem (poza wymienioną Apalachee Bay) nazwano kilka rzek w Georgii i Alabamie oraz - co najważniejsze - pasmo górskie Appalachów. Istnieje miasto Apalachee w Georgii, a stolica stanu Floryda - Tallahassee to w ich języku "stare miasto".
