Atlanta Braves
Z Wikipedii
| Rok założenia | 1876 |
| Siedziba | Atlanta |
| Trener | Bobby Cox |
| Właściciel | Liberty Media / John Malone |
| Przynależność ligowa/konferencyjna | |
|
Major League Baseball (od 1876)
|
|
| Nazwa Drużyny | |
|
|
| Osiągnięcia | |
| Zwycięstwa w World Series (3) | 1914, 1957, 1995 |
| Mistrz National League (17) | 1877, 1878, 1883, 1891,1892, 1893, 1897, 1898, 1914, 1948, 1957, 1958, 1991, 1992, 1995, 1996, 1999 |
| Zwycięstwa w NL East (11) | 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005 |
| Zwycięstwa w NL West (5) | 1969, 1982, 1991, 1992, 1993 |
| Dzika Karta (0) | ani razu |
| Stadiony | |
|
|
Atlanta Braves – drużyna baseballowa grająca we wschodniej dywizji National League, ma siedzibę w Atlanta w stanie Georgia.
Założona w 1871 roku jako Boston Red Stockings od roku 1876 jest członkiem National League. Od roku 1912 zespół używa nazwy Braves. W roku 1953 drużyna przeniosła się do Milwaukee gdzie mieściła się do roku 1966 w którym została ponownie przeniesiona tym razem do Atlanty.
Braves trzykrotnie zdobyli World Series, w 1914 w Bostonie, 1957 w Milwaukee oraz 1995 w Atlancie. Jest to jedyny zespół w historii lig zawodowych, który zdobył mistrzostwo w trzech różnych miastach.
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] Boston
[edytuj] 1871-1913
Cincinnati Red Stockings klub założony w 1869 roku jako pierwszy profesjonalny klub baseballowy został rozwiązany po zakończeniu sezonu 1870 roku. Grający trener Harry Wright wraz z bratem Georegem oraz dwoma zawodnikami z Cincinnati przeniósł się do Bostonu, gdzie utworzyli klub Boston Red Stockings, który był członkiem założycielem ligi National Association of Professional Base Ball Players w skórcie National Association. Klub ten moze być uznawany za najstarszy istniejący bez przerwy zawodowy klub w Stanach Zjednoczonych.
Klub prowadzony przez braci Wright, Rossa Barnesa oraz Alberta Spaldinga zdominował National Association, cztery z pięciu miststrzostw ligi. W roku 1876 zespół był jednym z założycieli National League pod nazwą Red Caps (nowopowstali Cincinnati Red Stockings także byli członkami tej ligi). Od roku 1883 zespól uzywa nazwy Beaneaters, wciąż zachowując czerwony jako kolor drużyny.
Pomimo utraty wielu utalentowanych zawodników w pierwszym sezonie National League, Boston zwyciężył w dwu kolejnych sezonach (1877 oraz 1878). The Red Caps/Beaneaters byli jedną z najlepszych drużyn ligi wygrywając do końca 19 wieku ligę osiem razy. Przez większość czasu zespół był prowadzony przez Frank Selee. W roku 1898 zespól osiągnął wynik 102-47, który był rekordem klubowym ilości zwycięstw przez blisko wiek.
Klub podupadł, gdy w roku 1901 w Bostonie powstał drugi klub, po nazwą Boston Americans będący członkiem American League. Wiele gwiazd Beaneaters przeniosło się do nowego zespołu, który zaoferował kontrakty których właściciele nawet nie próbowali przebić. Od roku 1900 do 1913, zespól tylko raz wygrał więcej meczów niż przegrał, a pięciokrotnie przegrał ponad 100 meczów. W roku 1907, Beaneaters usunęli ostatnie ślady czerwieni ze swoich skarpet, gdyż trener uwazał, że czerwony barwnik powoduje infekcje. Zostało to natychmiast wykorzystane przez Charlesa Taylora właściciela drugiego klubu w mieście, który zmienił nazwę swojego klubu na Boston Red Sox, zastępując nazwę "Americans". Zmiany nazw na Doves w 1907 roku oraz Rustlers w 1911 nic nie pomagały w poprawie wyników. W roku 1912 zespól po raz pierwszy zaczął używać nazwy Braves (właściciel klubu James Gaffney, miał przezwisko "the Brave of Tammany Hall", a symbolem Tammany Hall był indiański wódz zwany Tammany).
[edytuj] Cud w roku 1914
Dwa lata później Braves byli bohaterami jednego z najbardziej pamiętnych sezonów w historii besebalu. Po fatalnym początku z wynikiem 4-18 Braves wydawali się na dobrej drodze do zajęcia ostatniego miejsca w lidze. 4 lipca po przegraniu dwumeczu z Brooklyn Dodgers wynik drużyny wynosił 26-40 co dawało ostatnie miejsce w tabeli ze stratą 15 meczów do prowadzących New York Giants. Po dniu przerwy zespół rozpoczał wspaniałą serie wygrywając do 5 września 41 meczów przy zaledwie 12 porażkach. 8 września po zwycięstwie nad New York Giants Braves przesunęli się na pierwsze miejsce w tabeli. Do końca sezonu Braves wygrali 25 meczów przegrywając sześciokrotnie, podczas gdy Giants osiągnęli wynik 16-16. Zespól pozostaje jedyną do dnia dzisiejszego drużyną, która wygrała ligę będąc na ostatnim miejscu 4 lipca.
Pomimo niesamowitego powrotu Braves przystępowali do walki o World Series z Philadelphia A's jako czarny koń. Jednak Braves zwyciężyli Athletics 4-0. Rywalizacja w World Series rozgrywana była na stadionie Fenway Park, ponieważ nominalny stadion zespołu South End Grounds był za mały. Sukces zespołu zainspirował właściciela do budowy nowgo stadionu, który otwarto pod koniec sezonu w 1915 roku pod nazwą Braves Field. Był to wówczas największy stadion w lidze o pojemności 40 000 widzów, jednak rzadko był wypełniony w całości podczas kilku nastepnych sezonów.
[edytuj] 1915-1953
Po stosunkowo udanych sezonach 1915 oraz 1916, Braves ponownie pogrążyli się w przeciętności. Jedynym ważnym wydarzeniem był zakup drużyny w roku 1923 przez sędziego Emila Fuchsa. Fuchs zbudować silną drużynę jednak potrzeba było na kilku lat. W roku 1933 oraz 1934 Braves trenowani przez Billa McKechnie'a powrócili do czołówki. Ale licząc na przyciągnięcie nowych fanów oraz zwiększenie dochodów Fuchs sprowadził z New York Yankees starzejącego się Babe'a Rutha, któremu obiecał stanowisko wiceprezesa klubu, udział w zyskach oraz pozycję asystenta trenera. Szybko okazało się, że obietnice te są bez pokrycia i 1 czerwca 1935 Babe Ruth postanowił zakończyć karierę. Braves zakończyli sezon z wynikiem 38-115, swoim najgorszym wynikiem w historii.
Fuchs przestał być właścicielem drużyny w sierpniu 1935 roku, a nowi własciciele postanowili poprawić wizerunek drużyny zmieniając nazwę zespołu na Boston Bees, co niewiele pomogło drużynie. Po pięciu niezbyt udanych sezonach nowy właściciel, potentat budowlany, Lou Perini powrócił do nazwy Braves oraz rozpoczął przebudowę zespołu.
Zwycięstwo w roku 1948 w National League oraz porażka w World Series 2-4 z Cleveland Indians był łabędzim śpiewem zespołu w Bostonie. Po czterech kiepskich sezonach Perrini 13 marca 1953 roku ogłosił, że przenosi drużynę do Milwaukee.
[edytuj] Milwaukee
[edytuj] 1953-1965
Milwaukee oszalało na punkcie zespołu, mecze obejrzało 1,8 miliona kibiców co było wówczas rekordem National League. Sukces zespołu zosatł zauważony przez innych właścicieli i w ciągu pięciu lat Philadelphia Athletics, St. Louis Browns, Brooklyn Dodgers oraz New York Giants przeniosły swoje siedziby.
W latach 50. odrodzeni Braves stali się znaczącą siłą w lidze. W roku 1957, Braves wygrali National League oraz zwyciężyli po ponad czterdziestu latach w World Series pokonując New York Yankees 4-3. Drużyny te ponownie spotkały się rok później, tym razem zwyciężyli Yankees 3-4 W roku 1959 Braves zakończyli sezon na pierwszym miejscu w lidze razem z Los Angeles Dodgers, przegrali jednak dogrywkę 0-2 i nie wystąpili w World Series. W kolejnych sześciu sezonach drużyna nie osiągnęła już tak dobrych wyników. Klub został zakupiony w 1962 roku przez grupę inwestorów z Chicago pod kierownictwem Williama Bartholomay'a. Nowi właściciele rozpoczęli poszukiwania bardziej atrakcyjnego rynku telewizyjnego. Mając na celu przyciągnięcie drużyny w Atlancie w ciągu niecałego roku wybudowano za 18 milionów $, nowy stadion na 52 000 miejsc. Atlanta Stadium został otwarty w roku 1965. W roku 1966 zespół przeniósł się do Atlanty
[edytuj] Atlanta
[edytuj] 1966-90
Kilka pierszych sezonów w nowym mieście było przeciętnych. W roku 1969, po podziale na dywizje, Braves zosatli pierwszym zwycięzcą National League West, przgywając z "Cudownymi(Miracle) Mets" w National League Championship Series. Jednak do końca lat 70. zespół nie brał udziału w rywalizacji o najwyższe nagrody.
W tym czasie kibice musieli się emocjonować osiągnięciami Hanka Aarona. Na koniec sezonu 1973 Aaron osiągnął 713 home runów, zaledwie jeden od rekordu Babe'a Rutha. Podczas przerwy zimowej Aaron otrzymał liczne pogróżki o treści rasistowskiej. Ale już na początku następnego sezonu Aaron wyrównał wynik Rutha (4 kwietnia), a 8 kwietnia 1974 roku przed własną publicznością ustanowił nowy rekord.
W roku 1976 nowym właścicielem został magnat medialny Ted Turner, właściciel stacji 'WTBS. W tym czasie zmiany uległa także nazwa stadionu na Atlanta-Fulton County Stadium. Turner szybko zyskał reputację zawriowanego włąściciela zespołu. 11 Maja 1977 roku, Turner mianował siebietrenerem zespołu, jednak z uwagi na przepisy zabraniające trenerom posiadania udziałów w klubach po jednym dniu musiał zrezygnować z tego stanowiska (Braves przegrali tego dnia 1-2 z Pittsburgh Pirates).
Turner postanowił użyć zespołu jako główny punkt programu swojej stacji, co pozwoliło zdobyć zespołowi ogólnokrajową widownię. WTBS reklamowało zespół jako "The Atlanta Braves: America's Team" przydomek który utrzymuje się szczególnie do dnia dzisiejszego na Południu.
[edytuj] 1991-2004: Gwiazdy i Sukcesy
Cox powrócił jako trener drużyny w połowie 1990 roku, zastępując Russa Nixona, a Braves zakończyli ten sezon z najgorszym wynikiem lidze 65-97. Jednak w tym czasie, w drużynie pojawili się nowi miotacze którzy mieli zmienić losy zespołu (Tom Glavine, Steve Avery, and John Smoltz) . W tym samym roku, Braves wybrali z numerem pierwszym w drafcie Chipper Jones, który stał się jednym z najlepszych graczy w historii klubu. Sprowadzono także nowego generalnego menadżera w osobie Johna Schuerholza, którego ściągnięto z Kansas City Royals.
W następnym sezonie (1991), Glavine, Avery, Smoltz jako miotacze oraz David Justice, Ron Gant Terry Pendleton w polu doprowadzili Braves po niezbyt udanym starcie do zwycięstwa w dywizji. in W zaciętej National League Championship Series pokonali Pittsburgh Pirates 4-3, przegrywając jednak w World Series, z Minnesota Twins 3-4. Seria ta, uważana przez wielu za jedną z najlepszych w historii, była pojedynkiem drużyn, które w poprzednim sezonie zajęły ostatnie miejsca w swoich dywizjach.
Pomimo porażki w World Series Braves kontynuowali seirę sukcesów. W 1992 roku, Braves ponowanie spotkali się w NLCS z Pirates pokonując ich 4-3, aby ulec Toronto Blue Jays w World Series w sześciu meczach 2-4. W 1993 roku po zatrudnieniu zwycięzcy Cy Young Award Grega Madduxa zespół stworzył uznawaną przez wielu znawców, najlepszą grupę miotaczy w historii. W tym samym roku Braves wygrali rekordową liczbę 104 meczów, pokonując zaledwie o jeden mecz San Francisco Giants, głownie dzięki fantastycznemu finiszowi 55-19, podczas którego odrobili dzięwięciomeczową stratę. Jednak Braves w NLCS ulegli Philadelphia Phillies 2-4.
Po niezakończonym z powodu strajku sezonie 1994, Braves powrócili do gry w 1995 roku, aby zdobyć upragnione mistrzostwo pokonując Cleveland Indians 4-2 w World Series. Do konca lat dziewięćdziesiątych Braves pozostali jedną z najmocniejszych drużyn ligi, wygrywając co roku NL East, a także dwukrotnie przegrywając z New York Yankees w 1996 (2-4) oraz w 1999 roku (0-4).
Początek XXI wieku nie był już tak udany, pomimo kolejnych zwycięstw w NL East, drużyna nie potrafiła odnieść sukcesu w playoffs najczęściej przegrywając już w pierwszej rundzie (NLDS). Seria 15 zwycięstw w dywizji z rzędu została przerwana w 2006 roku, gdy Braves zajęli trzecie miejsce w NL East.
[edytuj] Wyniki sezon po sezonie
| Sezon | Z | P | Miejsce | Postseason | |
|---|---|---|---|---|---|
|
1871
|
20 | 10 | 2 miejsce w NA | ||
|
1872
|
39 | 8 | 1 miejsce w NA | ||
|
1873
|
43 | 16 | 1 miejsce w NA | ||
|
1874
|
52 | 18 | 1 miejsce w NA | ||
|
1875
|
71 | 8 | 1 miejsce w NA | ||
|
1876
|
39 | 31 | 4 miejsce w NL | ||
|
1877
|
42 | 18 | 1 miejsce w NL | ||
|
1878
|
41 | 19 | 1 miejsce w NL | ||
|
1879
|
54 | 30 | 2 miejsce w NL | ||
|
1880
|
40 | 44 | 6 miejsce w NL | ||
|
1881
|
38 | 45 | 6 miejsce w NL | ||
|
1882
|
45 | 39 | 4 miejsce w NL | ||
|
Boston Beaneaters |
|||||
|
1883
|
63 | 35 | 1 miejsce w NL | ||
|
1884
|
73 | 38 | 2 miejsce w NL | ||
|
1885
|
46 | 66 | 5 miejsce w NL | ||
|
1886
|
56 | 61 | 5 miejsce w NL | ||
|
1887
|
61 | 60 | 5 miejsce w NL | ||
|
1888
|
70 | 64 | 4 miejsce w NL | ||
|
1889
|
83 | 45 | 2 miejsce w NL | ||
|
1890
|
76 | 57 | 5 miejsce w NL | ||
|
1891
|
87 | 51 | 1 miejsce w NL | ||
|
1892
|
102 | 48 | 1 miejsce w NL | Wygrana w finale Ligi z Cleveland Spiders, 5-0. | |
|
1893
|
86 | 43 | 1 miejsce w NL | ||
|
1894
|
83 | 49 | 3 miejsce w NL | ||
|
1895
|
71 | 60 | 5 miejsce w NL | ||
|
1896
|
74 | 57 | 4 miejsce w NL | ||
|
1897
|
93 | 39 | 1 miejsce w NL | ||
|
1898
|
102 | 47 | 1 miejsce w NL | ||
|
1899
|
95 | 57 | 2 miejsce w NL | ||
|
1900
|
66 | 72 | 4 miejsce w NL | ||
|
1901
|
69 | 69 | 5 miejsce w NL | ||
|
1902
|
73 | 64 | 3 miejsce w NL | ||
|
1903
|
58 | 80 | 6 miejsce w NL | ||
|
1904
|
55 | 98 | 7 miejsce w NL | ||
|
1905
|
51 | 103 | 7 miejsce w NL | ||
|
1906
|
49 | 102 | 8 miejsce w NL | ||
|
Boston Doves |
|||||
|
1907
|
58 | 90 | 7 miejsce w NL | ||
|
1908
|
63 | 91 | 6 miejsce w NL | ||
|
1909
|
45 | 108 | 8 miejsce w NL | ||
|
1910
|
53 | 100 | 8 miejsce w NL | ||
|
Boston Rustlers |
|||||
|
1911
|
44 | 107 | 8 miejsce w NL | ||
|
Boston Braves |
|||||
|
1912
|
52 | 101 | 8 miejsce w NL | ||
|
1913
|
69 | 82 | 5 miejsce w NL | ||
|
1914
|
94 | 59 | 1 miejsce w NL | Wygrana w World Series z Philadelphia Athletics, 4-0. | |
|
1915
|
83 | 69 | 2 miejsce w NL | ||
|
1916
|
89 | 63 | 3 miejsce w NL | ||
|
1917
|
72 | 81 | 6 miejsce w NL | ||
|
1918
|
53 | 71 | 7 miejsce w NL | ||
|
1919
|
57 | 82 | 6 miejsce w NL | ||
|
1920
|
62 | 90 | 7 miejsce w NL | ||
|
1921
|
79 | 74 | 4 miejsce w NL | ||
|
1922
|
53 | 100 | 8 miejsce w NL | ||
|
1923
|
54 | 100 | 7 miejsce w NL | ||
|
1924
|
53 | 100 | 8 miejsce w NL | ||
|
1925
|
70 | 83 | 5 miejsce w NL | ||
|
1926
|
66 | 86 | 7 miejsce w NL | ||
|
1927
|
60 | 94 | 7 miejsce w NL | ||
|
1928
|
50 | 103 | 7 miejsce w NL | ||
|
1929
|
56 | 98 | 8 miejsce w NL | ||
|
1930
|
70 | 84 | 6 miejsce w NL | ||
|
1931
|
64 | 90 | 7 miejsce w NL | ||
|
1932
|
77 | 77 | 5 miejsce w NL | ||
|
1933
|
83 | 71 | 4 miejsce w NL | ||
|
1934
|
78 | 73 | 4 miejsce w NL | ||
|
1935
|
38 | 115 | 8 miejsce w NL | ||
|
Boston Bees |
|||||
|
1936
|
71 | 83 | 6 miejsce w NL | ||
|
1937
|
79 | 73 | 5 miejsce w NL | ||
|
1938
|
77 | 75 | 5 miejsce w NL | ||
|
1939
|
63 | 88 | 7 miejsce w NL | ||
|
1940
|
65 | 87 | 7 miejsce w NL | ||
|
Boston Braves |
|||||
|
1941
|
62 | 92 | 7 miejsce w NL | ||
|
1942
|
59 | 89 | 7 miejsce w NL | ||
|
1943
|
68 | 85 | 6 miejsce w NL | ||
|
1944
|
65 | 89 | 6 miejsce w NL | ||
|
1945
|
67 | 85 | 6 miejsce w NL | ||
|
1946
|
81 | 72 | 4 miejsce w NL | ||
|
1947
|
86 | 68 | 3 miejsce w NL | ||
|
1948
|
91 | 62 | 1 miejsce w NL | Przegrana w World Series z Cleveland Indians, 2-4. | |
|
1949
|
75 | 79 | 4 miejsce w NL | ||
|
1950
|
83 | 71 | 4 miejsce w NL | ||
|
1951
|
76 | 78 | 4 miejsce w NL | ||
|
1952
|
64 | 89 | 7 miejsce w NL | ||
|
Milwaukee Braves |
|||||
|
1953
|
92 | 62 | 2 miejsce w NL | ||
|
1954
|
89 | 65 | 3 miejsce w NL | ||
|
1955
|
85 | 69 | 2 miejsce w NL | ||
|
1956
|
92 | 62 | 2 miejsce w NL | ||
|
1957
|
95 | 59 | 1 miejsce w NL | Wygrana w World Series z New York Yankees, 4-3. | |
|
1958
|
92 | 62 | 1 miejsce w NL | Przegrana w World Series z New York Yankees, 3-4. | |
|
1959
|
86 | 70 | 2 miejsce w NL | ||
|
1960
|
88 | 66 | 2 miejsce w NL | ||
|
1961
|
83 | 71 | 4 miejsce w NL | ||
|
1962
|
86 | 76 | 5 miejsce w NL | ||
|
1963
|
84 | 78 | 6 miejsce w NL | ||
|
1964
|
88 | 74 | 5 miejsce w NL | ||
|
1965
|
86 | 76 | 5 miejsce w NL | ||
|
Atlanta Braves |
|||||
|
1966
|
85 | 77 | 5 miejsce w NL | ||
|
1967
|
77 | 85 | 7 miejsce w NL | ||
|
1968
|
81 | 81 | 5 miejsce w NL | ||
|
1969
|
93 | 69 | 1 miejsce w NL West | Przegrana w NLCS z New York Mets, 0-3. | |
|
1970
|
76 | 86 | 5 miejsce w NL West | ||
|
1971
|
82 | 80 | 3 miejsce w NL West | ||
|
1972
|
70 | 84 | 4 miejsce w NL West | ||
|
1973
|
76 | 85 | 5 miejsce w NL West | ||
|
1974
|
88 | 74 | 3 miejsce w NL West | ||
|
1975
|
67 | 94 | 5 miejsce w NL West | ||
|
1976
|
70 | 92 | 6 miejsce w NL West | ||
|
1977
|
61 | 101 | 6 miejsce w NL West | ||
|
1978
|
69 | 93 | 6 miejsce w NL West | ||
|
1979
|
66 | 94 | 6 miejsce w NL West | ||
|
1980
|
81 | 80 | 4 miejsce w NL West | ||
|
1981
|
50 | 56 | 5 miejsce w NL West | ||
|
1982
|
89 | 73 | 1 miejsce w NL West | Przegrana w NLCS z St. Louis Cardinals, 0-3. | |
|
1983
|
88 | 74 | 2 miejsce w NL West | ||
|
1984
|
80 | 82 | 2 miejsce w NL West | ||
|
1985
|
66 | 96 | 5 miejsce w NL West | ||
|
1986
|
72 | 89 | 6 miejsce w NL West | ||
|
1987
|
69 | 92 | 5 miejsce w NL West | ||
|
1988
|
54 | 106 | 6 miejsce w NL West | ||
|
1989
|
63 | 97 | 6 miejsce w NL West | ||
|
1990
|
65 | 97 | 6 miejsce w NL West | ||
|
1991
|
94 | 68 | 1 miejsce w NL West | Wygrana w NLCS z Pittsburgh Pirates, 4-3. Przegrana w World Series z Minnesota Twins, 3-4. |
|
|
1992
|
98 | 64 | 1 miejsce w NL West | Wygrana w NLCS z Pittsburgh Pirates, 4-3. Przegrana w World Series z Toronto Blue Jays, 2-4. |
|
|
1993
|
104 | 58 | 1 miejsce w NL West | Przegrana w NLCS z Philadelphia Phillies, 2-4. | |
|
1994
|
68 | 46 | 2 miejsce w NL East | Nie było playoffs z powodu strajku | |
|
1995
|
90 | 54 | 1 miejsce w NL East | Wygrana w NLDS z Colorado Rockies, 3-1. Wygrana w NLCS z Cincinnati Reds, 4-0. Wygrana w World Series z Cleveland Indians, 4-2. |
|
|
1996
|
96 | 66 | 1 miejsce w NL East | Wygrana w NLDS z Los Angeles Dodgers, 3-0. Wygrana w NLCS z St. Louis Cardinals, 4-3. Przegrana w World Series z New York Yankees, 2-4. |
|
|
1997
|
101 | 61 | 1 miejsce w NL East | Wygrana w NLDS z Houston Astros, 3-0. Przegrana w NLCS z Florida Marlins, 2-4. |
|
|
1998
|
106 | 56 | 1 miejsce w NL East | Wygrana w NLDS z Chicago Cubs, 3-0. Przegrana w NLCS z San Diego Padres, 2-4. |
|
|
1999
|
103 | 59 | 1 miejsce w NL East | Wygrana w NLDS z Houston Astros, 3-1. Wygrana w NLCS z New York Mets, 4-2. Przegrana w World Series z New York Yankees, 0-4. |
|
|
2000
|
95 | 67 | 1 miejsce w NL East | Przegrana w NLDS z St. Louis Cardinals, 0-3. | |
|
2001
|
88 | 74 | 1 miejsce w NL East | Wygrana w NLDS z Houston Astros, 3-0. Przegrana w NLCS z Arizona Diamondbacks, 1-4. |
|
|
2002
|
101 | 59 | 1 miejsce w NL East | Przegrana w NLDS z San Francisco Giants, 2-3. | |
|
2003
|
101 | 61 | 1 miejsce w NL East | Przegrana w NLDS z Chicago Cubs, 2-3. | |
|
2004
|
96 | 66 | 1 miejsce w NL East | Przegrana w NLDS z Houston Astros, 2-3. | |
|
2005
|
90 | 72 | 1 miejsce w NL East | Przegrana w NLDS z Houston Astros, 1-3. | |
|
2006
|
79 | 83 | 3 miejsce w NL East | ||
|
2007
|
84 | 77 | 3 miejsce w NL East | ||
| Łącznie (1871-2007) | 9696 | 9716 | |||
| Playoffs | 79 | 79 | |||
| Serie w Playoffs | 14 | 17 | |||
[edytuj] Wycofane numery
| Numer | Zawodnik | Pozycja | Lata gry |
|---|---|---|---|
| 3 | Dale Murphy | OF | 1976-90 |
| 35 | Phil Niekro | P | 1964-83, 87 |
| 44 | Hank Aaron | OF | 1954-74 |
| 21 | Warren Spahn | P | 1942-64 |
| 41 | Eddie Matthews | 3B | 1952-66 |
| 42 | Jackie Robinson | Wycofany przez wszystkie kluby | |
Zachodnia: Arizona Diamondbacks • Colorado Rockies • Los Angeles Dodgers • San Diego Padres • San Francisco Giants
Centralna: Chicago Cubs • Cincinnati Reds • Houston Astros • Milwaukee Brewers • Pittsburgh Pirates • St. Louis Cardinals
Wschodnia: Atlanta Braves • Florida Marlins • New York Mets • Philadelphia Phillies • Washington Nationals
Zachodnia: Los Angeles Angels of Anaheim • Oakland Athletics • Seattle Mariners • Texas Rangers
Centralna: Chicago White Sox • Cleveland Indians • Detroit Tigers • Kansas City Royals • Minnesota Twins
Wschodnia: Baltimore Orioles • Boston Red Sox • New York Yankees • Tampa Bay Rays • Toronto Blue Jays
World Series • MLB All-Star Game
