Ballet comique de la Reyne

Z Wikipedii

Ballet comique de la Reyne (Komiczny Balet Królowej) - przedstawienie choreograficzne, dramatyczne, muzyczne z zastosowaniem technik scenicznych w prologu, 2 częściach i z wielkim baletowym finałem.

• Choreografia: Baltazarino di Belgioioso (Balthazar de Beaujoyeux);
• strofy: La Chesnaye;
• muzyka: L. de Beaulie, Salmon, Beaujoyeux i inni;
• sceny i kostiumy: Jaques Patin.

Premiera: Paryż 15 października 1581, Salle du Petit Bourbon.

Osoby i wykonawcy:

• Circé - M.lle de Saint-Mesme
• Le gentilhomme (aktor) - M. de la Roche
• Glaucus - M. de Beaulie
• Thetys - M.lle de Beaulieu
• Nymphes - M.lles de Vitry, de Surgeres, de Laverny, d'Estavay
• Pan - M. de Jutigny
  
• Mercure - M. du Pont
  
• dwie Najady - Królowa Francji i Księżna di Lorena
  
• dwór Henryka III

Streszczenie:

Widowisko opierało się na dziesiątej księdze Odysei Homera opowiadającej o czarodziejce Kirke. Akcja rozgrywała się w wielkiej, prostokątnej sali wyobrażącej jej pałac, na drugim końcu zasiadał król z dworem.

Prolog (ouverture). Kawaler, więzień czarodziejki, ucieka z jej pałacu, kiedy dociera na wprost króla prosi go o pomoc recytując długą kwiecistą tyradę.

Pierwsza część. Trzy syreny i tryton wchodzą tańcząc i śpiewając, podczas gdy wjeżdża, ciągnięta przez trzy koniki morskie, wielka fontanna wypełniona najadami, trytonami i muzykami. Glauco i Tetis, w towarzystwie dwunastu najad, kierują się w stronę króla i śpiewają w duecie, towarzyszą im ukryci w sklepieniu sali: chór i orkiestra. Pojawia się dziesięciu skrzypków grających entrée de ballet dołacza do nich dwanaście par tańcząch paziów z najadami. Wchodzi Kirke i jednym gestem swojej czarodziejskej różdżki wszystkich unieruchamia, nawet samego Merkurego, który właśnie sfruwał z nieba. Pod koniec aktu widać w dali park przepełniony mężczyznami zamienionymi w zwierzęta, a Merkury leży u stóp Kirke.

Druga część. Wchodzą driady i ośmiu satyrów grających na fletach, śpiewając składają hołd królowi. Z boku pojawia się grota boga Pana i nimfa Opi prosząca go o wyzwolenie lasu z zaklęcia. Po wejściu czterech Cnót, na wielkim wozie wjeżdża Minerwa i zwraca się do króla z tyradą, towarzyszy jej chór dzesięciu głosów. Wezwany przez boginę schodzi z nieba Jowisz, dołącza się do nich Pan z ośmioma satyrami i wszyscy ruszają w stron zamku Kirke. Rozwścieczona czarodziejka, wśród pisku swych zwierząt wkracza na pole walki, lecz zostaje porażona piorunem Jowisza. Bogowie, boginie, satyrzy i nimfy składają hołd królowi i przekazują mu zakutą w kajdany Kirke. Grupa driad tańczy skomplikowane entrée, na zakończenie którego Jowisz śpiewa partię solową.

Grand ballet otwiera królowa prowadząca grupę najad, dołącza się do nich cały dwór, wykonując układ choreograficzny skomponowany z kombinacji czterdziestu przeplatających się między sobą figur geometrycznych, ułożonych tak aby królowa zajmował zawsze główne miejsce. Po wielkim ukłonie wszystkich tancerzy przed tronem, królowa ceremonialnie wręcza władcy dar, a wszystkie damy imitują ją wręczając podobny swym partnerom.

Podsumowanie:

Widowisko zostało wystawione z okazji zaślubin Małgorzaty di Lorena z księciem di Joyeuse. Był to najdroższy spektakl jaki wystawiono w XVI w., za niebagatelną sumę 3.600.000 franków, przemieniono sale Luwru w czarodziejski ogród. Zachowało się do naszych czasów luksusowo wydane libretto, w którym Baltazino di Belgioioso definiuje balet jako: 'geometryczną mieszaninę wielu osób tańczących wspólnie przy dzwiękach wielu instrumentów'.

Zobacz też: najbardziej znane balety, taniec historyczny, taniec dworski