Barad Eithel

Z Wikipedii

Barad Eithel (sind. - wieża źródła) – fikcyjna warownia ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia

Pojawia się w Silmarillionie.

Jej położenia zaznaczyła na jednej z map Beleriandu Karen Wynn Fonstad w swym Atlasie Śródziemia.

• W angielskim oryginale – Barad Eithel / Eithel Sirion
• Przekład Marii Skibniewskiej – Barad Eithel / Eithel Sirion

Barad Eithel - potężna twierdza elfów, położona opodal Eithel Sirion, na wschodnim krańcu gór Ered Wethrin. Zbudowali ją Noldorowie po swoim powrocie do Śródziemia. Był to największy zamek Fingolfina i Fingona. Strzegła Hithlumu i umożliwiała Noldorom atakowanie Angbandu przez Ard-galen.

Ze względu na strategiczne znaczenie Barad Eithel było miejscem wielu bitew i oblężeń. Oparło się atakowi wojsk Morgotha, zarówno podczas Dagor Bragollach (455 rok Pierwszej Ery^[1]; wtedy to poległ tam Hador Lórindol), jakm i w 462 roku, kiedy to zginął syna Hadora, Galdor. Przed Nirnaeth Arnoediad (473 rok) zebrał tam swoją wielką armię Fingon. Po tej straszliwej klęsce forteca została zajęta bądź zburzona przez orków.

Bardzo często warownię nazywano też Eithel Sirion (sind. Źródła Sirionu), od nazwy miejsca gdzie ją zbudowano.

[edytuj] Przypis

1. ↑ Daty dotyczące Pierwszej Ery podane są za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia) opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.