Barbara Łopieńska
Z Wikipedii
Barbara N. Łopieńska (ur. 1949, zm. 12 stycznia 2004) - dziennikarka.
Ukończyła chemię na UW oraz studium dziennikarskie. Cieszyła się uznaniem jako reportażystka i autorka wywiadów.
Pracę dziennikarza rozpoczęła w latach 70. w tygodniku "Kultura". Autorka zbioru reportaży Łapa w łapę (1980), współautorka (z Ewą Szymańską) historii tygodnika "Po prostu" - Stare numery; wydała również serię rozmów ze znanymi pisarzami o ich ulubionych książkach - Książki i ludzie. Pośmiertnie wyszedł tom wywiadów Męka twórcza. Z życia psychosomatycznego intelektualistów.
W pierwszych latach "Solidarności" pracowała w "Tygodniku Solidarność", gdzie opublikowała m.in. wywiad z cenzorem. Związana była także z "Res Publicą", "Gazetą Wyborczą" (i jej dodatkiem "Wysokie Obcasy"), "Polityką", "Tygodnikiem Powszechnym", "Vivą!" i "Twoim Stylem".
Zmarła tragicznie; zwłoki znaleziono na podjeździe przed garażem, prawdopodobnie poślizgnęła się na oblodzonej stromiźnie prowadzącej do podjazdu.
Redakcje, z którymi była związana ustanowiły nagrodę jej imienia za najlepszy wywiad prasowy. Pierwszą laureatką była Teresa Torańska, drugą Anna Żebrowska. Nagrodę za 2006 rok otrzymała Katarzyna Bielas. Nagrodę za rok 2007 dostał Włodzimierz Kalicki [1], zostanie wręczona 19 czerwca w księgarni Tarabuk.
Była żoną publicysty tygodnika Polityka, profesora Wiesława Władyki.
