Barbeta

Z Wikipedii

Barbeta

1. na okrętach wojennych nieruchoma opancerzona niska cylindryczna osłona, stanowiąca podstawę wieży artyleryjskiej, która obracała się na łożysku na barbecie. Barbeta chroniła mechanizmy i elementy mocowania dział, zwłaszcza przy większych kątach podniesienia lufy, gdy tylna część działa przemieszczała się w dół wewnątrz barbety. Chroniła również mechanizmy zasilania w amunicję oraz obsługę dział. Barbety stosowano przy działach większych kalibrów (z reguły od 150 mm), przede wszystkim na dużych pancernych okrętach artyleryjskich - pancernikach i krążownikach.

Sama koncepcja barbety została zaadaptowana do konstrukcji okrętów z fortyfikacji w drugiej połowie XIX wieku i początkowo była to cylindryczna osłona, nad którą wystawały nieosłonięte lufy dział, a dopiero później przykryto barbety wieżami. W związku z zanikiem klas okrętów artyleryjskich, opancerzone barbety w konstrukcji okrętów również zanikły. Obecnie czasami barbetą nazywa się nieopancerzoną osłonę podstawy wieży artyleryjskiej na okrętach.

2. w dawnych fortyfikacjach miejsce do ustawienia dział, osłonięte wałem, pozwalającym na strzelanie nad nim. Stanowiska takie wyszły z użycia po wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905.

W fortyfikacjach począwszy od XIX wieku do pierwszej połowy XX wieku, barbeta była rodzajem pancerza fortyfikacyjnego w postaci cylindrycznej osłony, chroniącej mechanizmy i obsługę dział, nad którą wystawały nieosłonięte lufy dział, strzelające ponad osłoną. Stosowane były m.in. w fortyfikacjach nadbrzeżnych.