Bariery pozataryfowe
Z Wikipedii
Bariery pozataryfowe - narzędzia polityki handlowej stosowane przez państwo. Wyróżnia się dwie grupy środków:
- bariery parataryfowe
- opłaty wyrównawcze;
- podatki nakładane na niektóre dobra;
- opłaty pobierane w związku zrealizacją transakcji importowej;
- ograniczenia administracyjne działające za pośrednictwem mechanizmu cenowego
- ograniczenia ilościowe;
- dobrowolne ograniczenia eksportu;
- normy techniczne i sanitarne;
- zakupy rządowe;
- wymóg składnika krajowego;
- reguły pochodzenia;
- subsydia eksportowe.
[edytuj] Najczęściej stosowane bariery administracyjne
- ograniczenia ilościowe - to bezpośrednie wyznaczenie przez państwo ilości lub wartości określonych dóbr, które mogą być importowane w określonym czasie.
- VER (ang.: Voluntary Export Restraints) porozumienie między krajem importujacym, a eksportującym, w którym ostatni zobowiązuje się ograniczyć eksport danego dobra do określonej wielkości.
- normy techniczne lub sanitarne - przepisy dotyczące parametrów, jakim powinny odpowiadać towary sprzedawane na danym rynku.
- zakupy rządowe - zakupy finansowane z budżetu agend i instytucji rządowych.
- wymóg składnika krajowego (ang. LCR) - zobowiązanie producentów określonych wyrobów finalnych działających na danym rynku do pokrywania określonej części popytu na podzespoły dostawami rynku krajowego.
- reguły pochodzenia - reguły określające, jaka część wartości produktu sprzedawanego na warunkach preferencyjnych musi być dodana na obszarze danego ugrupowania.
- subsydia eksportowe - wsparcie udzielane przez rząd krajowym podmiotom gospodarczym otrzymywane wraz z wywozem danego towaru.
- dumping - nielegalna praktyka polegająca na sprzedaży na rynkach zagranicznych towaru po cenach niższych niż w kraju wytworzenia lub po cenach niższych niż koszty produkcji.