Beothuk

Z Wikipedii

Demasduwit, zmarła w 1820, jedna z ostatnich przedstawicielek plemienia.

Figura Shanawdithit znajduje się w pobliżu Boyd's Cove Beothuk Site (Nowa Fundlandia).

Nazwa grupy etnicznej lub plemienia: Beothuk (prawdopodobne znaczenie: ludzie). Ze względu na zwyczaj malowania twarzy i ciał ochrą, zwani także byli Czerwonymi Indianami (ang. Red Indian), a nazwę tę zaczęto następnie stosować do wszystkich tubylczych Amerykanów.

Polska nazwa: Beothuk, Beothukowie

Język: nieznany. Prawdopodobnie należący do grupy języków algonkińskich. Według innych teorii był pochodną języka innu.

Krótka charakterystyka: Indianie Beothuk zamieszkiwali wyspę Nowa Fundlandia. Plemię przybyło na Nową Funlandię prawdopodobnie nie wcześniej niż na początku I w. n.e., a jego myśliwsko-zbieracka kultura przechodziła trzy kolejne fazy, trwające po ok. 500 lat.

Populacja plemienia, szacowana różnie (od 1000 do 5000 osób), nigdy prawdopodobnie nie przekraczała liczby 1500 osób - na spotkaniu z Hugh Palliserem w 1765 r. w Chateau Bay na Labradorze obecnych było ponoć ok. 1000 Beothuków.

Uważa się, że opisani w sagach Wikingów Scraelingowie to właśnie Indianie Beothuk. Plemię to zamieszkiwało wybrzeża wyspy, trudniąc się rybołówstwem. Wraz z przybyciem kolonistów brytyjskich Beothukowie zostali zepchnięci w głąb wyspy, przestawiając się na zbieractwo i myślistwo. Plemię wymarło, przetrzebione europejskimi chorobami.

Ostatnim przedstawicielem Beothuków była kobieta o imieniu Shanawdithit, która zmarła na gruźlicę w 1829 w brytyjskiej niewoli (pod opieką), jednak osoby powołujące się na pochodzenie od Beothuków (Metysi) mieszkają do dziś w innych tubylczych społecznościach regionu.

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Beothuk