Dyskusja:BeOS

Z Wikipedii

Mam Durona 1GHz windę XP Prof. Zainstalowałem BeOSa 5.0 z płyty pcwk na partycji windy, po uruchomieniu czyta dyskietkę pokazuje ekran startowy ładowania BeOSa, i pochwili restartuje compa. Czy da się ztym coś zrobić??. Jeśli chodzi o BeOSa to właśnie dopiero zaczynam.

Sorry kolego, ale to jest tylko dyskusja na temat treści danego arytykułu. Proponuje zapytać się na grupach usenet. Olaf

[edytuj] odnosniki informacyjne

Mam pytanie, czemu zostały usunięte odnośniki de facto mogace robić za bibliografię uzupełniającą? Np. www.beos.prv.pl jest całkiem niezłym źrodłem informacji o BeOSie, zdaje się był też jeszcze wczoraj link do yellowTAB. Od razu mówię: nie mam nic wspólnego z tymi stronami (; Ale w przypadku tego konkretnego artykułu były to naprawdę przydatne odnośniki a nie reklamy (nie pamiętam czy nie było więcej tego typu linków). //Wilk 17:08, 25 gru 2005 (CET)

[edytuj] Usunięcie niektórych linków

I dobrze, że usuwa się jak to nazwałeś "niektóre" linki będące uzupełnieniem opisów dla systemu BEOS (zwłaszcza jego edycji w wersji 5 PE). Na początek moze się przedstawię. Nazywam się Longines. Jestem jednym z trzech autorów PIERWSZEGO dostępnego na polskich stronach internetowych portalu o BEOS 5 i pochodnych (QNX, UNIX). To były takie czasy, gdy Linux w dalszym ciągu był systemem trudnym, a Windows zaczynał wkurzać ciągłymi błędami i niedoróbkami (co zresztą w przypadku systemów z Redmond trwa nadal). Znalezienie jakiejkolwiek sensownej i zrozumiałej informacji na temat systemu BEOS 5 w całym internecie graniczyło z cudem. Będąc entuzjastami najnowszych systemów UNIX-owych i pochodnych stworzyliśmy serwis o nazwie SERVNET. Tam między innymi można było znaleźć konkrety o tym systemie. Potem powstały inne serwisy nawiązujące do systemu BEOS 5 PE i Pro, a my usunęliśmy sie w cień. Nie uzurpuję sobie prawa do opisu BOESa, który tam umieściliśmy, a niech Wam służy na zdrowie, ale czasami jasny szlag trafia, gdy czyta się zerżnięty żywcem tekst zaczynający się od słów: "...BeOS jest 64-bitowym systemem operacyjnym, łączącym w sobie cechy charakterystyczne dla systemów z rodziny UNIX z łatwością obsługi kojarzoną głównie z Windows czy MacOS. Bazując na Unixie, ma znakomitą wydajność i skalowalność, a łatwy w obsłudze interfejs użytkownika wzorowany po części na w/w systemach ułatwia...." a pod nim podpis:

                                     To ja pisałem Julio Pleksiglas czy inny Mnietek

Dlatego jestem zdania, że niektóre linki powinny być weryfikowane. Na szczęście tu, w Wikipedi, nie ma zrzyn, ani linków do stron zawierajacych ten opis z pewnym zawłaszczeniem treści intelektualnych tj. podpisywaniem się pod czyimś tekstem własną xywą. Niestety na kilku stronach znalazłem takie złodziejskie majstersztyki :-(

Wracając do dyskusji o samym Beosie, proponuję wstawić dodatkowy odnośnik o wersji Beos5 PE mojego autorstwa z zamierzchłych późnych lat 90-tych XX wieku i początków XXI wieku. Potencjalnym edytorom pozostawię furtkę do decyzji czy tekst zostanie umieszczony w całości przy po poddaniu go edycji.

W razie problemów z ustaleniem pewnosci co do praw poniższego tekstu pozostawiam link do kontaktu e-mail: collapsar@wp.pl. Na dręczące wątpliwości odpowiem, a w razie czego udostępnie zaarchiwizowane kopie nieistniejacego juz serwisu SERVNET (http:\\www.servnet.webpark.pl).

Pozdrawiam w imieniu kolegów YAS72 i ANDHUR

longines

Treść tekstu:

[edytuj] ==

BeOS jest 64-bitowym systemem operacyjnym, łączącym w sobie cechy charakterystyczne dla systemów z rodziny UNIX z łatwością obsługi kojarzoną głównie z Windows czy MacOS. Bazując na Unixie, ma znakomitą wydajność i skalowalność, a łatwy w obsłudze interfejs użytkownika wzorowany po części na w/w systemach ułatwia pracę.

System spełnia standardy POSIX, więc z uruchomieniem większości programów napisanych w C i C++, a przekompilowanych w systemie BeOS przy pomocy BeDevelopmentKit nie powinno być problemów. BeOS jest oparty na architekturze wielowątkowego 64-bitowego mikrojądra, które umożliwia uruchamianie wielu aplikacji i równoczesną pracę z nimi bez wyraźnej utraty szybkości reakcji na działania użytkownika - mimo, że liczba aktywnych wątków w systemie nierzadko przekracza kilkaset. Mikrojądro zoptymalizowane jest do pracy na platformach zarówno jedno, jak i wieloprocesorowych.

Pamięć wirtualna jest rzadziej wykorzystywana niż w innych systemach. System nie doprowadza do sytuacji, że po kliknięciu myszką na dowolny obiekt na pulpicie, musimy czekać w nieskończoność na reakcję ze strony systemu, bo ten stara się uporać z plikiem wymiany, tak jak ma to miejsce w systemach Microsoftu w przypadku zbyt dużej liczby otwartych aplikacji.

Struktura microkernela typu klient-serwer podnosi skuteczność i niezawodność oraz rozdziela aplikacje na wiele wątków nawet wtedy, gdy nie deklarują one takiej potrzeby. Pozwala to na ciągłe w czasie wykorzystanie mocy obliczeniowej procesora. Zarządzanie pamięcią zostało zorganizowane w taki sposób, by wadliwe działanie jakiejkolwiek aplikacji nie powodowało zawieszenia się całego systemu. W przypadku niepoprawnej pracy jakiejkolwiek aplikacji system wykrywa zagrożenie i zamyka aplikację powodującą problem.

Bezpośrednie śledzenie działających aplikacji i monitorowanie poprawności wykonywania programów jest możliwe, dzięki znanej już w Windows NT 4.0 funkcji uruchamiania programów w oddzielnych, jasno sprecyzowanych przez system segmentach pamięci.

System graficzny ma architekturę klient-serwer, a bezpośredni dostęp do bufora graficznego umożliwia zwiększenie szybkości wyświetlania grafiki. Biblioteka 2D, na podstawie której został zbudowany cały interfejs użytkownika operuje na wartościach rzeczywistych, co jest przydatne podczas wyświetlania grafiki o rozdzielczościach większych niż rozdzielczość ekranu lub gdy chcemy ustawić do 32 wirtualnych pulpitów - każdy w innej rozdzielczości i głębi barw.

Obsługa fontów True Type i Postscript oraz standardowo ustawiony antyaliasing pozwala na wyświetlanie czcionek na ekranie z jakością porównywalną do jakości druku.

Za grafikę 3D i rendering w czasie rzeczywistym odpowiada implementacja OpenGL licencjonowana przez Silicon Graphics. De facto obsługa multimediów jest najmocniejszą stroną w tym systemie. Jeszcze długo będziemy czekać na system operacyjny, który pobije pod tym względem BeOS-a.Wśród użytkowników komputerów Apple do BeOS-a przylgnęła nazwa MediaOS. Co jest takiego innego w BeOS-ie, że uznany został za system multimedialny?

Wszystkie dźwięki w BeOS-ie przesyłane są w formie cyfrowego strumienia audio, co pozwala na manipulację, obróbkę i miksowanie kilku niezależnych źródeł audio w czasie rzeczywistym. Obsługa strumienia video, a więc filmów, renderingu czy scen 3D także odbywa się w czasie rzeczywistym. Z kolei wielowątkowość pozwala na zapamiętanie sekwencji wideo z zewnętrznego źródła, dekompresję, jeśli trzeba to zmianę atrybutów strumienia tj. jaskrawość czy kontrast, ponowną kompresję strumienia wideo, następnie zapisanie go na dysk lub inny nośnik. A wszystko to odbywa się w jednym kroku.

Z urządzeń zawartych w naszym komputerze ten system wyciska wszystko to, co zdefiniował producent, ale także i to czego producent nie przewidział. Wystarczy posłuchać midi w wykonaniu taniej karty muzycznej Yamaha 719 ISA.

System BeOS już od pierwszego wydania miał jasno wytyczony kierunek rozwoju. Były nim multimedia i współpraca z innymi systemami operacyjnymi. Dlatego też oprócz niecodziennych możliwości multimedialnych wyposażono go w obsługę różnych, nawet już dziś rzadko spotykanych systemów plików. 64-bitowy system plików BeFileSystem (befs) przy minimalnym rozmiarze jednostki alokacji wynoszącym 1024 bajty, jest w stanie powalić na kolana każdy system operacyjny z dostępnych na platformę PC. Liczba 2 (potęga64) robi wrażenie, gdy przeliczy się tą wartość na możliwy maksymalny rozmiar dysku obsługiwany przez BeOS-a, a jest to 17 MILIARDÓW TERABAJTÓW powierzchni dyskowej. Pomimo szybkiego rozwoju technologii upakowania danych na nośnikach, nie sądzę aby i za 20 lat przeciętnego użytkownika było stać na nośnik o takiej pojemności. Pozwala to na obsługę ogromnych ilości danych i ułatwia pracę z dużymi porcjami audio i wideo. Wielowątkowość systemu plików pozwala na rozdzielanie zadań pomiędzy wiele procesorów, a czas uruchamiania aplikacji niezależnie od jej wielkości jest utrzymywany na stałym poziomie, jednak nigdy nie dłużej niż kilka sekund.

Identyfikacja plików zgodna ze standardem MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions), pozwala na łatwą weryfikację danych oraz połączenie plików określonych typów z odpowiadającymi za ich obsługę aplikacjami. Daje to również gwarancję zgodności danych w intranetach. Z racji obsługi różnych systemów plików doskonale wygląda współpraca BeOS / Linux / Windows, oczywiście z poziomu BeOS-a.

BeOS ma jeszcze jedną niezaprzeczalną zaletę i jednocześnie przewagę zarówno nad systemami Microsoftu jak i wszelkiej maści Linuxami. Jego możliwości są definiowane przez mechanizm wtyczek [add-ons] podobnie jak w Winampie. Im więcej pluginów zgromadzimy dla Winampa w katalogu Plugins, tym większe ma on możliwości. W BeOS-ie sytuacja wygląda podobnie. Takie rozwiązanie daje ogromne możliwości przyszłej rozbudowy systemu, przy jednoczesnym zachowaniu sterylności systemu. Jeżeli w przyszłości jakiś producent wyda nowy system operacyjny bazujący na absolutnie nowym systemie plików to wystarczy tylko zaopatrzyć się w odpowiedni Plugin i skopiować go w odpowiednie miejsce na dysku, i po kłopocie. Żadnych nowych wersji systemu, żadnej rekompilacji jądra i zapewne nawet obejdzie się bez restartu komputera.

System jest także przygotowany do użycia w internecie i sieciach lokalnych. Obsługa plików w tym trybie jest realizowana przez wbudowany w mikrojądro protokół FTP, który pozwala na dzielenie plików z osobami wykorzystującymi inne systemy operacyjne. Prosty serwer WWW dodany do dystrybucji BeOS R5 o nazwie PoorMan umożliwia wykorzystanie komputera jako serwera WWW. Standardowo dodana jest także przeglądarka WWW rozpoznająca standardy HTML 3.2, specyfikację HTTP 1.0 i 1.1 oraz FTP i SSL. Klient Mail obsługuje standard POP3 oraz SMTP, a zintegrowana z systemem usługa Telnet pozwala na zdalne łączenie się z innymi komputerami. Zaimplementowany klient Microsoft Network (tak, tak - to nie pomyłka) daje możliwość bezpośredniego łączenia się z komputerami, na których zainstalowany jest Windows. Ponadto możliwe jest wykorzystanie w obrębie sieci Ethernet laserowych drukarek bazujących na protokole AppleTalk lub TCP/IP. Wszystkie te możliwości można rozszerzyć korzystając z w/w mechanizmu wtyczek. Jeszcze inną bardzo użyteczną funkcją niespotykaną w innych systemach jest mechanizm replikowania aplikacji lub jej części. Daje to możliwość osadzenia części aplikacji w innej, bez możliwości utraty operowania na niej jak w aplikacji macierzystej. Funkcja jest dostępna bezpośrednio w menu BeOS (odpowiednik Menu Start) pod nazwą "Show Replicants".

Wersja bezpłatna BeOS R5 Personal Edition sprawia wrażenie systemu całkowicie pozbawionego funkcji zabezpieczeń przed nieupoważnionymi użytkownikami, tak jak to ma miejsce w Linuxach. Przy pierwszym uruchomieniu systemu praktycznie możemy zrobić wszystko, ze zniszczeniem systemu włącznie. Jednak przy bliższych oględzinach systemu okazało się, że w systemie można stosunkowo łatwo ustalić wielu użytkowników i przydzielić im pewne prawa lub przywileje w obrębie danej grupy, gdyż już sam system plików w specyficznym zapisie umożliwia nadawanie praw. Służą do tego znane dla użytkowników Linuxa narzędzia w katalogu /bin , które uruchamia się w BeOS-owej wersji shell-a wraz z odpowiednimi parametrami.

Reasumując, BeOS R5 to doskonała alternatywa [w dodatku bezpłatna] dla wymagających użytkowników, zarówno tych których fascynują możliwości systemów spokrewnionych z UNIX / Linux, ale rozproszona architektura plików konfiguracyjnych Linuxa i trudność w opanowaniu składni podczas konfiguracji Linuxa doprowadza ich do białej gorączki, jak i tych co tęsknią za prostotą instalacji i intuicyjnością interfejsu graficznego oraz tych co marzą o nigdy nie starzejącym się systemie operacyjnym - takim zawsze na czasie.

== nie ma to jak skromność /\

j.w.