Biblioteka uruchomieniowa

Z Wikipedii

Biblioteka uruchomieniowa (ang. runtime library, często mylone lub niepoprawnie skracane do runtime, co oznacza czas życia programu) - zestaw funkcji (stąd library, czyli biblioteka w angielskim określeniu) narzędziowych, które wspomagają program komputerowy w trakcie jego działania, współpracujacych z systemem operacyjnym w celu dostarczenia odpowiednich funkcji wejścia, wyjścia i matematycznych. Należy zauważyć, że środowisko uruchomieniowe zmienia się wraz ze zmianą systemu operacyjnego lub języka programowania, przez co wymaga częstego uaktualniania.

Początkowo środowiska uruchomieniowe (np. dla Fortrana) zapewniały przede wszystkim funkcje matematyczne. Później (np. przy C poszerzono je o podstawowe zarządzanie pamięcią, umożliwiające dynamiczne jej przydzielanie. Obecnie środowiska języków programowania obiektowego dodatkowo zawierają zaawansowane funkcje do zarządzania pamięcią (np. tzw. garbage collection), często łącząc je ze wspomaganiem obiektów.

Nowsze języki programowania mają znacznie większe środowiska uruchomieniowe, co wiąże się z ich większą funkcjonalnością. Wiele języków programowania obiektowo orientowanego dodatkowo mają system zwany dispatcherem lub classloaderem. Przykładem może być Java Virtual Machine (JVM): interpretuje także przenośne programy Javy, zapisane w formacie binarnym.