Biedermeier

Z Wikipedii

Obraz w stylu biedermeier Zielckego

Biedermeier (niem. Biedermeier) — styl w sztuce rozwinięty głównie w Niemczech i Austrii oraz w krajach z tego kręgu kultury w okresie 1815 — 1848.

Głównym założeniem tego stylu było stwierdzenie, że jest to sztuka mieszczan dla mieszczan. Styl ten nigdy nie był dokładnie zdefiniowany, nie było żadnych manifestów programowych itp., dlatego zaliczenia dzieł sztuki do biedermaier w niektórych przypadkach jest problematyczne. Najbardziej wyraziście i powszechnie przejawiał się we wzornictwie wyposażenia wnętrz, sprzetów domowych, w tym w meblach. W tym przypadku nacisk położony był na użyteczność i wygodę projektowanych przedmiotów. Preferowano jasne, pogodne barwy, zarówno w doborze gatunków drewna jak i ozdób. Zdobnictwo było umiarkowane, podporządkowane użytkowności sprzetu. Często wykonywano stoły o zaokrąglonych kształtach i opierające się na jednej nodze. Charakter wnętrz mieszkalnych w typie biedermeier cechowała intymność i zaciszność, częste użycie jasnych, zdobionych rysunkiem kwiatów lub pasami, tapet.

Na malowidłach typowa była duża dokładność i wierność realizmowi, motywy przyrodnicze i wnętrz domowych. W stylu biedermeier tworzyli tacy malarze jak: Georg Friedrich Kersting, Carl Spitzweg, Rudolf Wasmann i Ernst Resch.

Nazwa stylu pochodzi od nazwiska literackiego bohatera tomu wierszy pt. Biedermaiers Liederlust, któego autorem był Ludwik Eichrodt. Biedermaier był tam przedstawiony jako skarykaturyzowana wersja filistra niemieckiego (nie w rozumieniu korporacjonisty, a w znaczeniu potocznym: człowieka bez wyższych aspiracji, ograniczonego, o ciasnych poglądach).