Binda
Z Wikipedii
Binda (z niem. Binde oznaczającego opaskę) – opaska zakładana na noc na wąsy w celu nadania im właściwego kształtu po uprzednim nałożeniu na nie pomady. Mocowana była z tyłu głowy lub do uszu przy pomocy tasiemek lub gumki. Zakładana również np. na kilka godzin przed przyjęciem, by utrwalić pożądany kształt wąsów.
[edytuj] Początki stosowania
W drugiej połowie XIX wieku broda i wąsy nie były u mężczyzn rzadkością. Zarost świadczył o ich stateczności i powadze, a młodych i niedoświadczonych nazywano "gołowąsami". Starsi nosili brody i wąsy, młodzi przynajmniej bokobrody lub wąsy. Zarost musiał być niezbyt duży i starannie pielęgnowany (również barwiony na czarno, gdy przybywało siwizny). Binda nie tylko utrwalała kształt wąsów, ale również chroniła pościel przed zabrudzeniem pomadą i czernidłem. Gdy nastała moda na cienkie wąsy Napoleona III, czy później wąsy Wilhelma II, binda była niezbędna, by je − tak uformowane − utrwalić.
Przestała być używana wraz z nadejściem mody na gładko wygolone twarze w dwudziestoleciu międzywojennym.
[edytuj] Źródło
- Małgorzata Szubert: Leksykon rzeczy minionych i przemijających. Warszawa: Muza SA, 2003. ISBN 83-7319-138-0.