Bioczujnik
Z Wikipedii
Bioczujnik (biosensor) - część urządzenia pomiarowego stosowanego w biotechnologii i medycynie.
Bioczujnik składa się z części biologicznej i części aparaturowej przetwarzającej sygnał odebrany przez część biologiczną. Bioczujniki mogą być oparte na receptorach chemicznych, immunologicznych lub biokatalitycznych.
Jako bioczujnik starego typu w części biologicznej używa się często żywą tkankę roślinną lub zwierzęcą. Są one nietrwałe - tkanka zazwyczaj powinna być żywa.
W nowszych zastosowaniach dąży się do użycia jak najmniejszej części biologicznej, dążąc do nanometrowych rozmiarów organelli, enzymu lub pojedynczej biocząsteczki.
Przykłady zastosowań:
- DNA tranzystor polowy
- czujnik zawierający tkankę banana - służy do wykrywania neurotransmitera dopaminy
- wycinek kory nadnerczy połączony z elektrodą amoniakalną - służy do analizy glutaminy
- plasterek płatka kwitnącej magnolii przyczepiony do elektrody gazowej - wykrywa aminokwasy
- czujnik z mięśnia królika - wykrywa nukleodyd monofosforanu adenozyny
- czujnik zawierający tkankę pęcherza ropuchy - służy do analizy wazopresyny.
Bibliografia:
- Bioczujniki, Tomasz Wojtaszek w: Problemy nr 5/1989
