Bitwa pod Arausio
Z Wikipedii
| Bitwa pod Arausio Wojna cymbryjska |
|||||||||||||||||
 Migracja Cymbrów i Teutonów |
|||||||||||||||||
| Data | 6 października 105 p.n.e. | ||||||||||||||||
| Miejsce | pomiędzy miastem Arausio (obecnie Orange) a Rodanem | ||||||||||||||||
| Wynik | Przegrana Rzymian | ||||||||||||||||
| Przyczyna | próba powstrzymania inwazji Cymbrów i Teutonów przez Rzymian | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
Bitwa pod Arausio rozegrała się 6 października 105 p.n.e. pomiędzy miastem Arausio (obecnie Orange) a Rodanem. Była to jedna z najdotkliwszych porażek armii rzymskich w historii.
Naprzeciw sił germańskich plemion Cymbrów i Teutonów stanęły dwie armie rzymskie pod dowództwem konsula Gnejusa Malliusa Maximusa i prokonsula Kwintusa Serwiliusa Caepio.
Cymbrowie i Teutonowie pod przywództwem króla Boiorixa w trakcie swojej wędrówki wzdłuż Renu dotarli w październiku 105 r. p.n.e. do Arausio. W tym miejscu napotkali dwie armie rzymskie dowodzone przez prokonsula Quintusa Serviliusa Caepio i konsula Maliusa Maximusa. Dokładny przebieg bitwy nie jest znany, wiadomo jedynie, że Caepio nie chciał oddać dowództwa w ręce Maximusa, uważając go za obywatela niższego stanu. Nieporozumienia doprowadziły do sytuacji, w której dwie równe liczebnie armie rzymskie ruszyły przeciw Germanom nie współpracując ze sobą.
Według opisu Valeriusa Antiasa około 80 000 legionistów i 40 000 osłaniających tabor sił pomocniczych poniosło dotkliwą klęskę. Udało się zbiec zaledwie 10 legionistom, którzy później poinformowali o klęsce. Wśród nich był prokonsul Caepio. Antias znany jest jednak ze swoich przesadnych opisów, dlatego straty Rzymian należy uznać za dużo mniejsze. Brak danych na temat strat wśród Cymbrów i Teutonów.
Na szczęście dla pokonanych, barbarzyńcy nie podjęli wędrówki w kierunku Rzymu. Oba plemiona rozdzieliły się w dalszej wędrówce. Cymbrowie pomaszerowali w kierunku Hiszpanii, natomiast Teutonowie ruszyli do Galii.
Niepowodzenia, jakich doznali Rzymianie w pierwszych latach walk z Germanami i przesadzone częstokroć informacje o rozmiarach porażek oraz okrucieństwie barbarzyńców, wywołały w Rzymie obawy przed inwazją. Przyśpieszyło to reformę armii rzymskiej przeprowadzoną przez Mariusza w roku 104 p.n.e, która wydatnie zwiększyła wartość bojową legionów.
