Bitwa pod Atlantą
Z Wikipedii
| Bitwa pod Atlantą Wojna secesyjna |
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
| Data | 22 lipca 1864 | ||||||||||||||||
| Miejsce | blisko Atlanta | ||||||||||||||||
| Wynik | zdecydowane zwycięstwo Unii | ||||||||||||||||
| Terytorium | Ameryka Północna | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Kampania w Atlancie |
|---|
|
Rocky Face Ridge - Resaca - Adairsville - New Hope Church - Pickett's Mill - Dallas - Kolb's Farm - Kennesaw Mountain - Marietta - Peachtree Creek - Atlanta - Brown's Mill - Utoy - Jonesborough |
Bitwa pod Atlantą – bitwa wojny secesyjnej, która odbyła się 22 lipca 1864, pod miastem Atlanta w stanie Georgia w USA.
[edytuj] Przebieg bitwy
Po bitwie pod Peachtree Creek, Generał James Hood zdecydował się zaatakować armię Unii pod dowództwem generała majora Williama Shermana. Nocą wycofał swoją armię z zewnętrznej linii obrony Atlanty na wewnętrzną, chcąc skusić Shermana do ataku. Jednocześnie wysłał korpus Generała Williama Hardeego 15 mil na wschód od miasta aby wyszedł na lewą flankę i tyły wojsk unii.
Kawaleria generała Wheelera operowała na liniach zaopatrzenia Shermanaa a korpus Generała Franka Cheathama pozostały w Atlancie miał zaatakować centrum wojsk unii. Jednak Hood przeliczył się co do czasu marszu ponieważ korpus generała Hardeego nie mógł zaatakować przed popołudniem. Pomimo, że Hood na razie przechytrzył Shermana, generał James McPherson był zaniepokojony o swoją lewą flankę i wysłał tam rezerwy – XVI korpus armijny.
Dwie dywizje Hooda zaatakowały oddziały unii, ale zostały odparte. Konfederacki atak utknął. W tym samym czasie żołnierz konfederacji zastrzelił gen. McPhersona, który obserwował pole bitwy. Konfederaci kontynuowali atak, ale zostali powstrzymani.
Około 4 po południu korpus Cheathama przełamał linie unii pod Hurt House, ale Sherman zgromadził 20 dział na pagórku obok swojego punktu dowodzenia, które ostrzelały konfederatów i powstrzymały ich atak. XV korpus armijny Generała Majora Johna Logana rozpoczął kontratak który uratował linie unii. Unioniści utrzymali pozycję, natomiast Hood poniósł ciężkie straty.
