Bitwa pod Horseshoe Bend

Z Wikipedii

Bitwa pod Horseshoe Bend wojny Indian
Data	27 marca 1814
Miejsce	pod zakolem rzeki (ang. Horseshoe Bend) Tallapoosa koło Alexander City
Wynik	amerykańskie zwycięstwo
Terytorium	Alabama, Stany Zjednoczone
Strony konfliktu plemię Indian Krików Górnych (ang. Upper Creek), zwanych też Red Sticks (Czerwone Kije) Stany Zjednoczone i sojusznicy: Krikowie Dolni (ang. Lower Creek) i Czirokezi (ang. Cherokee) Dowódcy Czerwony Orzeł William Weatherford (zw. Czerwony Orzeł, ang. Red Eagle), Menawa Andrew Jackson Siły 1000 2000 żołnierzy 1000 Indian z plemion Krików Dolnych (ang. Lower Creek) i Czirokezów (ang. Cherokee) Straty 550 do 800 zabitych (Indianie) 78 zabitych

Bitwa pod Horseshoe Bend – bitwa rozegrana 27 marca 1814 w czasie wojny z Krikami. Technicznie można ją także uznać za epizod wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku.

W marcu 1814 generał Andrew Jackson, przyszły prezydent USA, zmobilizował milicję z Tennessee i połączywszy ją z oddziałami zawodowymi oraz wsparty indiańskimi sojusznikami, wyruszył na czele 3000 tysięcy ludzi na kampanię przeciw Indianom z plemienia Upper Creek (Krików Górnych). Niepokoje wśród Upper Creek zbiegły się z wojną brytyjsko-amerykańską 1812 roku i prawdopodobnie były spowodowane brytyjską dywersją. Oddział Jacksona spotkał się z Indianami Upper Creek pod Horseshoe Bend (Zakolem Podkowy na rzece Tallapoosa), gdzie Indianie zbudowali barykadę. Wkrótce, otoczeni przez przeważające siły amerykańskie, zostali odcięci na półwyspie. W bitwie, która przekształciła się w masakrę, zginęło od 550 do 800 wojowników Upper Creek (liczba waha się w zależności od źródeł). Zwycięstwo nad Indianami przysporzyło Jacksonowi wielkiej popularności, którą wykorzystał w czasie starań o prezydenturę.

[edytuj] Zobacz też

• słynne bitwy