Bitwa pod Nikopolis (250)
Z Wikipedii
 |
Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości. |
Bitwa pod Nikopolis
W roku 250 n.e. Goci pod przywództwem Kniwy wtargnęli do Mezji. Jeden z ich oddziałów w sile 70 000 ludzi obległ miasto Novae na południowym brzegu Dunaju, a później zwrócił się przeciwko miastu Nikopolis (obecnie Nikjup), podczas gdy drugi oddział ruszył drogą rzymską w kierunku Philippopolis. Wódz rzymski Decjusz przybył rychło z wojskiem, ale skierował uderzenie nie przeciw operującym w Mezji napastnikom, lecz przeciw okupującym Dację Karpom, których usunął z terytorium Dacji. Dopiero potem cesarz uderzył na Gotów oblegających Nikopolis, osiągając wielkie zwycięstwo (poległo 30 000 barbarzyńców). Resztki pokonanych Gotów ruszyły przez góry trackie w kierunku Filippopolis. Po drodze zdołały zadać klęskę ścigającym ich wojskom rzymskim, po czym w wyniku zdrady zdobyły miasto. Mieszkańcy Filippopolis zostali częściowo wymordowani, a częściowo wzięci w niewolę.
Dopiero w drodze powrotnej objuczeni zdobyczą Goci w okolicy miasta Abrittus zostali zaskoczeni przez Rzymian pod wodzą samego cesarza. Jednak już w roku następnym w Dolnej Mezji Goci odnieśli kolejne zwycięstwo nad Rzymianami. Obwołany przez niedobitki wojsk cesarzem Trebonian Gall zawarł z Gotami poniżający w oczach Rzymian układ, gwarantujący Gotom w zamian za opuszczenie terytorium rzymskiego swobodne zebranie wszystkich łupów i wznowienie rocznego trybutu.
