Bitwa pod Towton
Z Wikipedii
| Bitwa pod Towton Wojna Dwóch Róż |
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
| Data | 29 marca 1461 roku | ||||||||||||||||
| Miejsce | w pobliżu Towton (ziemie Yorków) | ||||||||||||||||
| Wynik | Wielkie zwycięstwo Yorków | ||||||||||||||||
| Przyczyna | walka o tron Anglii | ||||||||||||||||
| Terytorium | Anglia | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
Bitwa pod Towton - decydująca bitwa pierwszego etapu Wojny Dwóch Róż (rywalizacji Henryka VI i Yorków), a jednocześnie jedno z najkrwawszych i najokrutniejszych starć średniowiecza.
Spis treści |
[edytuj] Preludium
Gdy zabity został Ryszard ojciec Edwarda IV, ten ostatni pałał żądzą zemsty. Zebrał armię i na jej czele stanął naprzeciw liczniejszym wojskom lancaterskim pod dowództwem Henryka Beauforta w pobliżu Towton. Do starcia doszło w wietrzną i śnieżną Niedzielę Palmową 29 marca 1461 roku.
[edytuj] Przebieg bitwy
"Obie strony pałały żądzą zabijania. Przed bitwą posłowie zwaśnionych rodzin umówili się, że nikt z przegranych nie dostąpi miłosierdzia. Armia Czerwonej Róży (Lancasterów), zajęła teoretycznie dogodniejsze pozycję na wzgórzach. Jednak hufceLancasterów musiały walczyć pod wiatr, który sprawiał, że strzały ich łuczników nie wyrządzały szkód nieprzyjaciołom. Walki w wichurze i śniegu trwały 10 godzin. Kronikarz Jean de Waurin pisał: Tak zaciekła była bitwa i tak wielkie mordowanie, że ojciec nie oszczędzał syna, a syn swojego rodzica. Wreszcie na pole bitwy dotarł zastęp należącego do stronnictwa Yorków księcia Norfolk, który niespodziewanie runął na prawe skrzydło nieprzyjaciół. Hufce Lancasterów poszły w rozsypkę. Zwycięzcy siekali uciekających bez miłosierdzia w długim pościgu. Setki zbiegów utonęły w rzece Cock. Topielców było tak wielu, że pierzchnący za nimi przeszli po "moście" z trupów suchą nogą. Pod Towton zginęło co najmniej 20 tysięcy ludzi, przede wszystkim z wojska Lancasterów (...)"[1]
[edytuj] Skutek
Edward został królem Anglii jako Edward IV.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Focus Historia, nr 4/2008, str. 67
