Bogna Burska
Z Wikipedii
Burska Bogna (ur. 1974) - artystka wizualna. Zajmuje się malarstwem, wideo, instalacją.
Spis treści |
[edytuj] Edukacja
Dyplom (2001) z wyróżnieniem w Gościnnej Pracowni prof. Leona Tarasewicza na ASP w Warszawie. Od XI.2006 asystentka w Pracowni Intermediów prof. Grzegorza Klamana na Wydziale Rzeźby gdańskiej ASP. Współzałożycielka Warszawskiego Aktywu Artystów WAA.
[edytuj] Twórczość
Motywem, który pojawia się w większości jej dotychczasowych pracach jest krew. Białe płótna pochlapane czerwoną farbą (bez tytułu 2001), witraże z krwistymi smugami (Witraże, Kościół Mariawitów Pogorzel, 2002 oraz Friedenkirche, Frankfurt nad Odrą, 2004), fotografie poplamionego krwią śniegu (Droga 2003), instalacja – ślepy korytarz umazany krwią przez czyjeś pełzające ciało, ślizgające się po ścianach ręce (bez tytułu, BWA w Zielonej Górze, 2001, oraz CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, 2002) – wszystkie te, nieco teatralne, realizacje mają zwrócić uwagę widzów na traumę, ból, pomóc oswoić to, co kulturowo wyparte.
Paweł Leszkowicz w kontekście prac Burskiej mówi też o pamięci architektury – pamięci miejsca, które gromadzi w sobie, kumuluje wszelkie emitowane energie, ludzkie emocje (2002). Ten motyw bardzo silnie pojawia się w jednej z pierwszych realizacji artystki – instalacji bez tytułu pokazanej w lubelskiej galerii Białej (2002). Pomieszczenia galerii zamienione na mieszkanie: salon i pokój dziecka – dziewczynki, na co wskazują wszelkie przedmioty tam zgromadzone. Pośród typowego wyposażenia, przeciętnych mebli, umieszczono nie zaścielone łóżko. Po zbliżeniu się doń na prześcieradle dostrzec można było plamę krwi – ślad rany, dowód zbrodni, który można traktować także jako metaforę dorastania, stawania się przez dziewczynkę kobietą. Izabela Kowalczyk pisze o defloracji albo menstruacji, jako równoważnych elementach inicjacji w kobiecość (2003).
Ta i inne realizacje Burskiej działają niejako podprogowo, nie tylko prowokują do refleksji, ale także angażują nasze emocje. Ta konkretnie prowokuje do stawiania kolejnych i kolejnych pytań podszytych niepokojem, nakierowanych na dotarcie do prawdy o tym, co zaszło, prawdy o traumie, o ranie, która kulturowa została przypisana kobiecie.
Feministyczna refleksja w twórczości Burskiej pojawia się także w instalacji i wideo Arachne (2003), gdzie w luksusowej, spowitej różem sypialni rodem z serialu Dynastia pomiędzy kosztownościami, kosmetykami, po puszystym dywanie i miękkim łóżku przechadza się włochata pajęczyca. Artystka odwołuje się tu do klasycznej opowieści o prządce Arachne i feministycznej interpretacji tego mitu, gdzie jego bohaterka staje się archetypiczną twórczynią, a tkanie/plecenie synonimem kobiecej twórczości. Z drugiej strony Burska porusza kwestię kobiecych pasji i fobii.
W jej sztuce pojawia się również innego typu mitologia - rozumiana jako popkulturowa mitologizacja i symboliczne nacechowanie pewnych treści. W filmie found footage (technika polegająca na montażu fragmentów wyciętych z innych filmów) Deszcz w Paryżu (2004), łącząc ze sobą krew, łzy i deszcz – nieodłączne symbole Paryża nadmiernie wykorzystywane przez kulturę masową i przemysł filmowy, dekonstruuje mit tego miasta jako stolicy miłości i namiętności. Realizacja ta jest również ciekawą refleksją dotyczącą ról płciowych i ich stereotypizacji.
Prace Burskiej są także refleksją o pięknie, stawiają pytanie o granice sztuki. Do takich należy Książka (2004), na którą składają się 24 fotografie - parami zestawione ze sobą widoki zaplamionego krwią śniegu oraz pochmurnego nieba. Mieszka i pracuje w Gdańsku i Warszawie.
[edytuj] Wystawy
2006 Vazante, wyst. ind. Giedre Bartelt Galerie, Berlin; Un core cosi bianco, wyst. ind. Galeria PL, Rzym; Opady, wyst. ind. Kronika, Bytom; Małgorzata, wyst. ind. Galeria Biała, Lublin; YOU WON`T FEEL A THING, Kunsthaus Dresden; Na własną rękę, Zachęta Warszawa; 2005 Wnętrza, wyst. ind. Galeria Arsenał, Białystok; uwaga! polen kommen; Weimar; Miłość i demokracja, Stary Browar, Poznań; 2004 Salon telewizyjny, wyst. ind. Zachęta, Warszawa; Piękno, czyli efekty malarskie, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała; As White as Snow, as Red as Blood, Giedre Bartelt Galerie, Berlin; 2003 Doba romantyzmu, Pałac Sztuki, Lwów; Biały Mazur, NBK Berlin; Seduced, Prague Biennale 1, Prague; 2002 Życie jest piękne, wyst. ind. Galeria CO2, Gliwice; Polska, Teatr Akademia, Warszawa; novart.pl, Kraków.
[edytuj] Bibliografia
- Roman Lewandowski, Niebezpieczne związki krwii, „Arteon” 10/2006;
- Anna Łazar, „Małgorzata” Bogny Burskiej w galerii Biała, www.sekcja.org, 2006;
- Opady, kat. wyst. Galeria Kronika, Bytom 2005;
- Anna Jagiełło, Salon telewizyjny, www.free.art.pl/artmix;
- Anna Zientecka, Salon telewizyjny Bogny Burskiej, „Artifex” 7/2005;
- Mauricio A. Machado, Druga strona skóry, www.free.art.pl/artmix;
- Majstrowanie na peryferiach świadomości. Rozmowa; www.free.art.pl/artmix;
- Nie tworzę bólu. Rozmowa, www.free.art.pl/artmix;
- Izabela Kowalczyk, Ciemne strony małej dziewczynki [w:] W poszukiwaniu małej dziewczynki, po red. tejże i Edyty Zierkiewicz, Poznań 2003;
- Paweł Leszkowicz, Architektura wnętrz - architektura przemocy. O sztuce Bogny Burskiej, www.free.art.pl/artmix, 2002.
[edytuj] Źródło
pierwotna wersja hasła pochodzi ze Słownika Młodej Polskiej Kultury Tekstylia bis, Korporacja Ha!art, Kraków 20006.
